Η τετραετία που πέρασε αν μη τι άλλο έχει να παρουσιάσει πυκνό δείγμα ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής, άσχετα από τις εκάστοτε συνθήκες. Μείωση χρηματοδότησης σε προσωπικό και υλικά σε νοσοκομεία (και μάλιστα εν μέσω πανδημίας). Κερδοσκοπία των ομίλων σούπερ μάρκετ σε είδη πρώτης ανάγκης (και όχι μόνο). Κατακόρυφη μείωση εισαχθέντων στα ΑΕΙ με την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ. Αισχροκέρδεια παρόχων ενέργειας με τιμολόγια που έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Ανιση μάχη της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με τον διψήφιο πληθωρισμό. Η λίστα δεν τελειώνει εύκολα...
Σε όλη αυτή την περίοδο η αξιωματική αντιπολίτευση -πλην ορισμένων στελεχών- ήταν εκκωφαντικά απούσα. Οι παρουσίες βουλευτών και στελεχών ανενημέρωτων για κρίσιμα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Και ξαφνικά μια μεταστροφή σε όλη αυτή τη στάση ως διά μαγείας. Μια απόδραση από τον λήθαργο, όταν ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ηγεσία του κόμματος. Ξαφνικά μέσα σε ένα τρίμηνο, είδαμε όσες περιοδείες δεν είχαμε δει σε όλη τη μεταπολίτευση. Συνοδευόμενοι από τις ομάδες που τους υποστήριζαν, με στόχο το «άνοιγμα προς την κοινωνία». Ασχετα αν όλον αυτόν τον κόσμο τον αποκαλούν σήμερα περιφρονητικά ως «κάποιους που απλά έδωσαν 2 ευρώ και ψήφισαν».
Ακόμα και τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο διαβάζουμε για 40%-80% αυξήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος και το ελαιόλαδο αγγίζει τα 20 ευρώ το λίτρο. Ομως για κάποιους σημασία έχει να βρει το κόμμα το πολιτικό του στίγμα, άσχετα αν «στη βάρδια τους» το κόμμα αριθμούσε σε μέλη το 3% της εκλογικής του βάσης. Για κάποιους άλλους σημασία έχει να μη χαθεί η αριστερή τους ταυτότητα, άσχετα αν «στη βάρδια τους» υπέγραφαν μνημόνια και έκοβαν το ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οδεύει ολοταχώς προς παταγώδη αποτυχία ως κομματικός οργανισμός. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει να σηκώσει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις από το 2016. Η πολιτική ηγεσία και τα όργανα του κόμματος βλέπουν τις ήττες να περνούν από μπροστά τους και απλά πιάνουν θέση για να αρχίσουν την περιβόητη «ανάλυση των αιτιών της ήττας». Ο Μαρξ χρειάστηκε λιγότερο χρόνο για να αναπτύξει τη θεωρία της πάλης των τάξεων σε σχέση με τον χρόνο που απαιτείται για να ερμηνευθούν τα αίτια της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Το χάσμα με την κοινωνία είναι βαθύ και διευρύνεται συνεχώς. Εκτός από τις εθνικές εκλογές, παρακολουθούμε κάθε φορά και μια πανωλεθρία τόσο στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και σε αυτές των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Και βέβαια τον τελευταίο μήνα γίναμε μάρτυρες και της «μητέρας όλων των ηττών». Εχασαν ακόμα και το ίδιο τους το κόμμα (μια και ο Κασσελάκης είναι ξένο σώμα όπως λένε οι ίδιοι).
Οι εργαζόμενοι δέχονται κατά μέτωπο επίθεση σε ό,τι αποτελεί κεκτημένο του περασμένου κιόλας αιώνα. Το δίλημμα «εξόφληση λογαριασμού του ηλεκτρικού ή αγορά ειδών πρώτης ανάγκης» είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη μεγάλου μέρους των νοικοκυριών. Το να ακούμε σε κάθε εκπομπή, σε κάθε ενημερωτική ζώνη, σε κάθε κανάλι, κι από ένα διαφορετικό «ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς» να μας αναλύει για ένα δεκάλεπτο το καταστατικό του κόμματος είναι το λιγότερο προκλητικό. Δείχνει με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι η επαφή με την πραγματικότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης έχει χαθεί. Οι διεθνείς αναλυτές μιλάνε για ενδεχόμενο παγκόσμιου πολέμου και στην Κουμουνδούρου το πιο σημαντικό θέμα είναι το τι θα αποφανθεί η επιτροπή δεοντολογίας του κόμματος.
Επείγει πλέον το να γίνει αντιληπτή η μεγάλη ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και στην ίδια την Ιστορία. Ο θεσμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι ούτε λέσχη ανάγνωσης ούτε συνδικάτο.
Ανδρέας Καλλιώρας (Αναπληρωτής καθηγητής ΕΜΠ)
efsyn.gr
from KAFENEIO-GR https://ift.tt/BGPFYJh
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου