Συνεχίζει... ακυβέρνητο το Modern Express στον Ατλαντικό

Σαν... καρυδότσουφλο συνεχίζει να είναι στο Ατλαντικό το Modern Express, το φορτηγό πλοίο που έχει πάρει επικίνδυνη κλίση και οι γαλλικές αρχές προσπαθούν να το εμποδίσουν να προσκρούσει στις ακτές της Γαλλίας!
Το πλοίο "Modern Express", με σημαία Παναμά, αναμένεται να φτάσει τις ακτές κοντά στο γαλλικό θέρετρο Λα Ροσέλ....
μεταξύ της νύχτας της Δευτέρας και της Τρίτης το πρωί, εκτός αν τα συνεργεία διάσωσης καταφέρουν να συνδέσουν ένα σκοινί ρυμούλκησης. Μια νέα προσπάθεια θα γίνει σήμερα Δευτέρα (01.02.2016).

Τα 22 μέλη του πληρώματος διασώθηκαν με ελικόπτερο την περασμένη Τρίτη όταν μια άγνωστη βλάβη έφερε το πλοίο σε επικίνδυνη κλίση 40 με 50 βαθμών. Τα συνεργεία διάσωσης δεν έχουν καταφέρει να συνδέσουν σκοινί ρυμούλκησης στο πλοίο (που έχει μήκος 164 μέτρα), ενώ οι καιρικές συνθήκες διέκοψαν τις προσπάθειες χθες Κυριακή (31.01.2016).

Το πλοίο μετέφερε 3.600 τόνους ξυλείας και μηχανήματα οικοδομής από την Γκαμπόν στη Γαλλία, καθώς και 300 τόνους μαζούτ.

Οι πιθανότητες ρύπανσης σε περίπτωση πρόσκρουσης είναι χαμηλές σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές, αλλά ένα ειδικό πλοίο για την περίπτωση βρίσκεται στην περιοχή. Μια ειδική ομάδα διάσωσης από την Ολλανδία κατάφερε να συνδέσει ένα σκοινί ρυμούλκησης αρχικά αλλά αυτό έσπασε λόγω της θαλασσοταραχής.

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1SweV0r
via IFTTT

Google: Μετά τα μπαλόνια έρχονται και τα drones

Η Google ξεκίνησε τις δοκιμές του νέου της drone το οποίο ακούει στο όνομα “Centaur” και λειτουργεί ως πλατφόρμα διαμοίρασης δικτύου 5G.

Το νέο drone της Google, το οποίο κινείται με ηλιακή ενέργεια και από τον Ιούλιο έχει πάρει την απαραίτητη έγκριση από τον FCC, είναι εξοπλισμένο με “millimeter-wave radio transmission” πομποδέκτες (28 GHz) οι οποίοι μπορούν να μεταδώσουν δεδομένα σε ταχύτητες περίπου 40 φορές υψηλότερες από αυτές των δικτυών 4G.....

Το “Centaur” όπως ονομάζεται το νέο drone της Google έχει κατασκευαστεί από την Titan Aerospace και αποτελεί κομμάτι του Project SkyΒender που μετά τα μπαλόνια του Project Loon είναι το δεύτερο πρόγραμμα της εταιρίας που έχει στόχο του να προσφέρει πρόσβαση στο Διαδίκτυο σε κάθε δυσπρόσιτη γωνιά του πλανήτη.
Η κίνηση αυτή της Google θυμίζει λίγο αυτή του Facebook, το οποίο με το Project Aquila θέλει μέσω drones να προσφέρει πρόσβαση στο διαδίκτυο με ταχύτητες 10Gbps. Το θέμα είναι να δούμε πότε τα project αυτά θα τελειώσουν τις δοκιμές και θα ξεκινήσουν κανονικά τη λειτουργία τους... 

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1SweV0h
via IFTTT

To 95% των ανθρώπων αδυνατεί να βρει το λάθος! Εσύ ΜΠΟΡΕΙΣ;

Πολλές φορές η λύση είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια μας! Για να μη μιλήσουμε για όλες τις φορές που ψάχνουμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου μας, μόνο και μόνο για ν” ανακαλύψουμε ότι βρίσκονται στην τσέπη μας…

Μπορείτε να βρείτε το λάθος στην παρακάτω εικόνα;
















Το λάθος στην παραπάνω εικόνα είναι ότι η λέξη «mistake» (λάθος) δεν είναι σωστά γραμμένη!

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1PsrYza
via IFTTT

Γιατί Δύση και Πούτιν υπονομεύουν τον Ερντογάν;

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Η «Αραβική Άνοιξη» χειμώνιασε πλήττοντας σοβαρά τον ηγεμονικό ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη, ικανή να πρωταγωνιστήσει στον επανασχεδιασμό της Μέσης Ανατολής (: βόρεια Αφρική και δυτική Ασία). Και έτσι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από μεγάλος ηγέτης έτοιμος να προσφέρει λύση στο μείζον πολιτικό πρόβλημα της περιοχής, πράγμα που θα έδινε φτερά στην προεδρία του στην Τουρκία και αναμφισβήτητο κύρος στο εσωτερικό και εξωτερικό, καταλήγει να μεταβάλλεται ο ίδιος σε (δυσεπίλυτο) πρόβλημα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.

Τώρα η τάση «επανασχεδιασμού» της πλέον κρίσιμης περιοχής για την σταθερότητα του παγκόσμιου συστήματος, μοιάζει να περιλαμβάνει και την ίδια την Τουρκία. Η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή στην συριακή εμπόλεμη αναμέτρηση, η σοβαρή προσφυγική κρίση, η δραματική μεγέθυνση των τρομοκρατικών επιθέσεων, το ξεσήκωμα κουρδικών ομάδων και πληθυσμών και η ένταση με την Ρωσία παράλληλα με τις πρωτοβουλίες Ερντογάν να συγκεντρώσει εξουσίες σαν η χώρα να......

βρίσκεται σε μείζονα πολεμική σύγκρουση, αμαυρώνουν την εικόνα μιας ευημερούσας ισλαμικής πολιτείας, στην οποία ανθεί η οικονομία παράλληλα με την ανάπτυξη της δημοκρατίας στο πλαίσιο ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους.

Και η ολοένα και περισσότερο φθειρόμενη εικόνα μιας Τουρκίας που φιλοδόξησε να γίνει παράδειγμα εκσυγχρονισμού και προσαρμογής του πολιτικού Ισλάμ στον σημερινό κόσμο της παγκοσμιοποίησης, υπονομεύει τον ίδιο τον Ερντογάν - ο οποίος όπως αντίστοιχα ο Πούτιν στη Ρωσία - δεν φαίνεται να διαθέτει εναλλακτικές λύσεις και ούτε καν την ελαστικότητα στις διαπραγματεύσεις με τους Δυτικούς που επέδειξε ο  Ισμέτ Ινονού. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι πλέον πρόβλημα προς επίλυση τόσο για τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με την διοίκηση των ΗΠΑ μάλιστα, να διαπράττει το ένα λάθος μετά το άλλο στο ζήτημα.

Ο πρόεδρος Ομπάμα, ενώ στηρίχθηκε στον Ερντογάν για την αποσταθεροποίηση του πρώην φιλικού καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, αναγκάστηκε να βάλει και τον Πούτιν στο στρατιωτικό παιχνίδι, έτσι ώστε να αποφύγει ο ίδιος την ευθύνη για την απόλυτη διάλυση έως ερημοποίησης της Συρίας και ασφαλώς την εμπλοκή των ΗΠΑ με μεγάλες χερσαίες δυνάμεις στη κρίση, προκαλώντας ένα πολύ χειρότερο «Ιράκ», την στιγμή κατά την οποία η διακηρυγμένη πολιτική ειρήνευσης και εκδημοκρατισμού στο Ιράκ - όπως άλλωστε και οπουδήποτε αλλού, όπου υπάρχει άμεση στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ - έχει αποτύχει παταγωδώς.

Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν φέρνουν την ειρήνη και την δημοκρατία, αλλά απλώς μεταβάλουν την μορφή της κρίσης, τροφοδοτώντας νέες μορφές συγκρούσεων. Αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές στη Μέση Ανατολή, στην οποία η σύγκρουση μεταξύ σουνιτικών και σιιτικών φραξιών έλαβε απολύτως νέα και διευρυμένα χαρακτηριστικά με τις μεγαλύτερες σιιτικές οργανώσεις στην περιοχή, μάλιστα, να συμφωνούν σήμερα με την σουνιτική Ένωση Μουσουλμάνων Ουλεμάδων, πως Δύση, Τουρκία και Ρωσία τους χρησιμοποιούν στο πλαίσιο ενός σχεδίου γενικευμένης αποσταθεροποίησης, στο οποίο οι ίδιοι συμμετέχουν χωρίς να το γνωρίζουν.

Υπάρχει, ωστόσο, σχέδιο; Αν υπάρχει είναι φανερό πλέον πως συμπεριλαμβάνει την Τουρκία και αυτό συνεπάγεται την παγκοσμιοποίηση της κρίσης στη Μέση Ανατολή. Και η μετατροπή του Ερντογάν σε πρόβλημα είναι πρόδηλο ότι είναι μία στάση που υπονομεύει αυτή την στιγμή την σταθερότητα στη Τουρκία. Ποιόν συμφέρει σήμερα αυτό; Πιστεύει κανείς ότι υπάρχουν πολιτικές λύσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας μετά από μία επιχείρηση σοβαρής αποδυνάμωσης έως εξοβελισμού του Ερντογάν, ή μήπως πιστεύει κανείς, έτσι όπως εξελίσσεται η κρίση στην ευρύτερη περιοχή Συρίας και Ιράκ και εκείνη στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, πως ο τούρκος πρόεδρος θα έχει την δυνατότητα να αναπτύξει ένα ευρύτερο από το σημερινό πεδίο ελιγμών, τόσο ως προς τις ΗΠΑ, όσο και ως προς την ΕΕ, ή την Ρωσία;  

Όχι, είναι η απάντηση. Ο Ερντογάν δεν είναι Άσαντ και ούτε η αποσταθεροποίηση της Τουρκίας θα ακολουθούσε το πρότυπο εκείνης στη Συρία. Η αποσταθεροποίηση της Τουρκίας σημαίνει έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ανατριχιάζω από την αφέλεια ηλιθίων που δεν το αντιλαμβάνονται ή των διεστραμμένων που δεν τους ενδιαφέρει, αλλά αντίθετα πιστεύουν ότι αυτό θα ήταν προς όφελος του λεγόμενου ελληνικού εθνικού συμφέροντος! Και δεν αναφέρομαι απλώς σε ένα σημαντικό αριθμό ελλήνων φασιστών και κρυφοφασιστών που ονειροφαντάζονται την «εξαφάνιση» της Τουρκίας από το ξανθό γένος που θα καταλάβει την Κωνσταντινούπολη για να την παραδώσει στους αδελφούς ορθόδοξους έλληνες! Αυτοί είναι απλώς παράφρονες και δεν αποτελούν σοβαρό υποκείμενο του παγκόσμιου προβληματισμού για την κρίση στην Μέση Ανατολή. Είναι ζήτημα ψυχολόγου ή ψυχιάτρου και όχι της πολιτικής επιστήμης και των διεθνών σχέσεων. Το θέμα είναι ότι πολλοί περισσότεροι τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην ΕΕ και στη Ρωσία πιστεύουν πως τίποτα δραματικό  δεν θα συμβεί στην Τουρκία στον βαθμό που ο Ερντογάν βρεθεί σε αδιέξοδο.

Πιστεύω πως για άλλη μια φορά σε ο, τι αφορά στις πραγματικές δυνάμεις και στην ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, αυτοί σφάλουν. Η συριακή κρίση εξελίσσεται με μια τέτοια μορφή που είναι αδύνατον πλέον να μην φέρει σε πολεμική σύγκρουση τουρκικές και ρωσικές δυνάμεις. Είναι βέβαιο πως αυτό θα μπορούσε ήδη να έχει προβλεφθεί και αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο μίας διεθνούς συνόδου για το ζήτημα, όπως είναι επίσης βέβαιο πως αν δεν αντιμετωπιστεί τις επόμενες ημέρες, με την άμεση μάλιστα επαναπροσέγγιση Πούτιν – Ερντογάν, τα πράγματα σε λίγες εβδομάδες θα έχουν λάβει μία ανεξέλεγκτη πορεία. Προκλήσεις από ρωσικής πλευράς σαν κι αυτή της Παρασκευής, όταν ρωσικό Sukhoi 34 φέρεται να παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις από τουρκικής πλευράς, εάν δεν έχουν την έννοια να δείξουν την άμεση ανάγκη του έντιμου διαλόγου μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν, είναι προβοκάτσιες μείζονος εγκληματικού χαρακτήρα για την ειρήνη στον κόσμο.

Το ερώτημα έτσι μεταβάλλεται από το «γιατί  άραγε Δύση και Πούτιν να επιδιώκουν την υπονόμευση του Ερντογάν», στο «τι παιχνίδι ανέθεσε η Δύση στον Πούτιν εις βάρος του Ερντογάν». Εάν, πάλι, φανταστεί κανείς πως ο ρώσος πρόεδρος ενεργεί αυθαίρετα στην περιοχή, γνωρίζοντας πως θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ΝΑΤΟ, προφανώς θεωρεί τον κύριο Πούτιν και την ηγετική του ομάδα – που μέχρι σήμερα δεν έχουμε κανένα σοβαρό στοιχείο να θεωρούμε πως δεν ελέγχει τον ρωσικό στρατό – παλαβούς, ακραίας μορφής τυχοδιώκτες. Πώς θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως η υπονόμευση του Ερντογάν στον βαθμό που εξελιχθεί σε αποσταθεροποίηση της Τουρκίας, θα μπορούσε να συμβάλλει στην ενίσχυση του εθνικού συμφέροντος της Ρωσίας, έτσι όπως αυτό ορίζεται από την σημερινή της ηγεσία, σε ο, τι αφορά στην επέμβαση στην Συρία για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας από εξτρεμιστές ισλαμιστές, οι οποίοι απειλούν με αποσταθεροποίηση ευρείες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας»;

Εάν η ρωσική ηγεσία δεν επιδιώκει πράγματι μία παγκόσμια πολεμική σύγκρουση, που σημαίνει παγκόσμια καταστροφή σε όλα τα επίπεδα με απρόβλεπτες διαστάσεις, θα πρέπει αμέσως να αντιμετωπίσει με διαφορετικό πνεύμα τον Ερντογάν. Αν δεν το κάνει και οι άνθρωποι στην Μόσχα δεν είναι παράφρονες, σημαίνει πως επιτελούν τον ρόλο τους στο πλαίσιο ενός σχεδίου όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν ισχυροί παράγοντες της αμερικανικής διοίκησης σε συνεργασία με γερμανούς και γάλλους αξιωματούχους. Το ερώτημα είναι αν οι παράγοντες αυτοί βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο των κυβερνήσεων (τους), ή ενεργούν σε ένα απολύτως συνωμοτικό φάσμα.

Επίλυση σε αυτό το ζήτημα μπορεί να δώσει μόνον μια πρωτοβουλία Ομπάμα σε συνεργασία με τους ηγέτες της ΕΕ, τον Πούτιν και τον ίδιο τον Ερντογάν για μία διεθνή συνδιάσκεψη, η οποία θα περιθωριοποιεί όλους εκείνους που παίζουν αυτή την περίοδο ένα επικερδές, προφανώς γι’ αυτούς, αλλά άκρως επικίνδυνο για την ανθρωπότητα παιχνίδι. Η κρίση στην Συρία δεν είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με πολιτικά μέσα, αρκεί οι σημερινές μεγάλες δυνάμεις, όπως και οι περιφερειακές δυνάμεις στην περιοχή να συνεργαστούν. Όσο για τον Άσαντ, δεν υπάρχει επίσης ζήτημα, μια και ο ίδιος φρόντισε να μην μπορεί πλέον να αποτελέσει μέρος της λύσης! Θα μπορούσε, όμως, και θα πρέπει, να μην έχει την τύχη άλλων φιλόδοξων ηγετών της Μέσης Ανατολής και να μην εξευτελιστεί εντελώς και έχει το ίδιο τέλος με αυτούς.

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1nx9SkE
via IFTTT

The Iron Curtain

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1NJBQyS
via IFTTT

Αυτές είναι οι μάρκες αυτοκινήτων που κυριαρχούν στην Ευρώπη ανά χώρα (κορυφαία σε αγορές)

Πολλοί οι κατασκευαστές, πολλές και οι χώρες της Ευρώπης. Ποιος όμως κατασκευαστής βρίσκεται στην πρώτη θέση των πωλήσεων σε κάθε χώρα;

Αυτή η περιεκτική εικόνα έρχεται να απαντήσει στην κρίσιμη (;) ερώτηση με όμορφο και περιεκτικό τρόπο. Ενδιαφέρον!...

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1KiVVkE
via IFTTT

Φορολογικό σοκ για χιλιάδες φοιτητές και άνεργους - Απειλούνται με υπέρογκους φόρους για πενιχρά εισοδήματα!

Με υπέρογκους φόρους αλλά και προκαταβολή φόρου εισοδήματος 75% απειλούνται φέτος οι φορολογούμενοι που θα δηλώσουν στην εφορία πενιχρά εισοδήματα από περιστασιακή απασχόληση, από ενοίκια ή τόκους καταθέσεων μερικών λεπτών του ευρώ. Πρόκειται κυρίως για φοιτητές, ανέργους και όσους συμμετέχουν σε προγράμματα εργασιακής εμπειρίας....

Οι φορολογούμενοι αυτοί θα πιαστούν στην παγίδα των τεκμηρίων διαβίωσης και θα υπερφορολογηθούν επί εξωπραγματικών τεκμαρτών εισοδημάτων με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ και με προκαταβολή φόρου η οποία έχει αυξηθεί για τα εισοδήματα του 2015 από 55% στο 75%.

Εάν το υπουργείο Οικονομικών δεν καταθέσει στη Βουλή διορθωτική ρύθμιση όπως έγινε και πέρυσι, τότε οι φορολογούμενοι που απέκτησαν το 2015 πενιχρά εισοδήματα θα φορολογηθούν για ποσά ανύπαρκτων εισοδημάτων τα οποία θα προκύψουν από το άθροισμα των ελάχιστων ποσών τεκμηρίων διαβίωσης των 3.000 ευρώ για τους άγαμους ή των 5.000 ευρώ για τους έγγαμους και των λοιπών τεκμηρίων διαβίωσης που θα ληφθούν υπόψη με βάση τα σπίτια στα οποία διαμένουν και τα Ι.Χ. αυτοκίνητα τα οποία χρησιμοποιούν.

Η υπερφορολόγηση των πολύ χαμηλών εισοδημάτων θα προκύψει γιατί δεν ισχύει για τα εισοδήματα του 2015 η διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 1 του ν. 4330/2015 που αφορούσε τα εισοδήματα του 2014 και προβλέπει ότι:

α) Όταν το ετήσιο δηλωθέν εισόδημα των φορολογουμένων δεν υπερβαίνει το ποσό των 6.000 ευρώ και το τεκμαρτό τους εισόδημα δεν υπερβαίνει το ποσό των 9.500 ευρώ και εφόσον δεν ασκείται επιχειρηματική δραστηριότητα για την οποία απαιτείται η υποβολή δήλωση έναρξης εργασιών ή εφόσον δεν ασκείται ατομική αγροτική δραστηριότητα, τότε το δηλωθέν εισόδημα και η προστιθέμενη διαφορά τεκμηρίων φορολογούνται με την κλίμακα των μισθωτών - συνταξιούχων, στην οποία ισχύει αφορολόγητο όριο 9.545 ευρώ. Στην ουσία οι εν λόγω φορολογούμενοι δεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος.

β) Εάν το δηλωθέν εισόδημα της προηγούμενης παραγράφου υπερβαίνει το ποσό των 6.000 ευρώ, το υπερβάλλον ποσό φορολογείται με την κλίμακα της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δηλαδή με 26%.

γ) Εξαιρούνται του παραπάνω ευνοϊκού καθεστώτος φορολόγησης οι περιπτώσεις φορολογουμένων με πραγματικά εισοδήματα από κεφάλαιο και από υπεραξία μεταβίβασης κεφαλαίου.

Η διάταξη αυτή νομοθετήθηκε πέρυσι με σκοπό να χορηγηθούν φορολογικές ελαφρύνσεις σε περιστασιακά και ευκαιριακά απασχολούμενους (σε ανέργους, νοικοκυρές, φοιτητές, συμμετέχοντες σε προγράμματα εργασιακής εμπειρίας κ.λπ.). Οι πολίτες αυτοί συνήθως δεν αποκτούν εισοδήματα πάνω από 6.000 ευρώ τον χρόνο από τις περιστασιακές τους απασχολήσεις αλλά επειδή τα τεκμήριά τους προσδιόριζαν πολύ μεγαλύτερα εισοδήματα κινδύνευαν -αν δεν εφαρμοζόταν η διάταξη αυτή- να πληρώσουν υπέρογκους φόρους, υπολογισμένους με συντελεστή 26% τόσο επί του δηλωθέντος εισοδήματος όσο και επί των πολύ μεγάλων ποσών της διαφοράς μεταξύ του χαμηλού δηλωθέντος εισοδήματός τους και του υψηλού τεκμαρτού εισοδήματος. Για να μην υπερφορολογηθούν φέτος οι φορολογούμενοι με πολύ χαμηλά εισοδήματα θα πρέπει να γίνει νέα νομοθετική βελτίωση.

imerisia.gr

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1RTFQED
via IFTTT

Η μεγαλύτερη αποτυχία του Πούτιν

Η 5η ρωσική φάλαγγα:Chubais, Iudaeva, Dvorkovich, Shukalov, Nabiullina, Koudrine, Uliukaev, 
 Silouanov, Medvedev

Ο Saker (ΗΠΑ)

 

Ό, τι και να συμβεί στο μέλλον, ο Πούτιν έχει ήδη εξασφαλίσει τη θέση του στην Ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες που είχε ποτέ η Ρωσία. 
Όχι μόνο κατάφερε να αναστήσει κυριολεκτικά τη Ρωσία ως χώρα, αλλά σε λίγο περισσότερο από μία δεκαετία, ο ίδιος κατάφερε να την επιστρέψει ως παγκόσμια δύναμη ικανή να αμφισβητήσει με επιτυχία την αγγλο-σιωνιστική αυτοκρατορία.... 
Ο ρωσικός λαός έχει αναγνωρίσει ξεκάθαρα αυτό το κατόρθωμα και, σύμφωνα με πολλές δημοσκοπήσεις, του παραχωρεί μια απίστευτη υποστήριξη του 90%. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα το οποίο ο Πούτιν έχει αποτύχει να λύσει: ο πραγματικός λόγος πίσω από την φαινομενική αδυναμία του Κρεμλίνου να μεταρρυθμίσει σημαντικά την ρωσική οικονομία.

Όπως το έχω περιγράψει πολλές φορές στο παρελθόν, όταν ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία το 1999-2000, κληρονόμησε ένα σύστημα πλήρως σχεδιασμένο και ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια των χρόνων του Γέλτσιν, οι Ρώσοι υπουργοί είχαν λιγότερη εξουσία από τους δυτικούς συμβούλους  που είχαν μετατρέψει τη Ρωσία σε αποικία των ΗΠΑ. Στην ουσία, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η Ρωσία ήταν τουλάχιστον εξίσου ελεγχόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες από τι είναι η Ευρώπη και η Ουκρανία σήμερα. Και τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά καταστροφικά: η Ρωσία λεηλατήθηκε για τους φυσικούς πόρους της, δισεκατομμύρια δολάρια κλαπήκαν και κρυφτήκαν σε δυτικούς λογαριασμούςoffshore, η ρωσική βιομηχανία καταστράφηκε, ένα κύμα βίας, διαφθοράς και πρωτοφανούς φτώχειας βύθισε ολόκληρη τη χώρα στην εξαθλίωση και η Ρωσική Ομοσπονδία παρά λίγο να εξαρθρωθεί σε πολλά μικρά κράτη. Ήταν, από κάθε άποψη, ένας απόλυτος εφιάλτης, μια φρίκη που μπορεί να συγκριθεί μόνο με έναν μεγάλο πόλεμο. Η Ρωσία ήταν στα πρόθυρα της έκρηξης και κάτι έπρεπε να κάνει.

Τα δύο απομείναντα κέντρα εξουσίας, οι ολιγάρχες και το πρώην-KGB, αναγκάστηκαν να αναζητήσουν μια λύση σε αυτήν την κρίση, και είχαν την ιδέα να μοιράσουν την εξουσία: το πρώτο θα εκπροσωπούταν από τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ και το άλλο από τον Πούτιν. Η κάθε πλευρά σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να κρατήσει την άλλη υπό έλεγχο και ότι αυτός ο συνδυασμός των πολλών χρημάτων και πολλών μυών θα εξασφάλιζε έναν επαρκή βαθμό σταθερότητας.

Ονομάζω την ομάδα πίσω από τον Μεντβέντεφ οι οπαδοί της ατλαντικής ολοκλήρωσης και τα άτομα πίσω από τον Πούτιν οπαδοί της ευρασιατικής κυριαρχίας . Οι πρώτοι θέλουν τη Ρωσία να γίνει αποδεκτή από τη Δύση ως ισότιμος εταίρος και την πλήρη ενσωμάτωσή της στην αγγλοσιωνιστική αυτοκρατορία, ενώ οι άλλοι θέλουν την Ρωσία κυρίαρχη και μετά να δημιουργήσουν ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα με τη βοήθεια της Κίνας και των άλλων χωρών BRICS.

Αυτό που δεν περίμεναν οι ατλαντικοί ολοκληρωτές, είναι ότι ο Πούτιν θα άρχιζε, αργά αλλά σταθερά, να τους εκδιώξει από την εξουσία: καταρχάς κατέστειλε τους πιο διαβόητους, ολιγάρχες όπως τους Μπερεζόφσκι και Χοντορκόφσκι, μετά τους τοπικούς ολιγάρχες, τους μαφιόζους στις τοπικές κυβερνήσεις, τους εθνοτικούς μαφιόζους, τους διεφθαρμένους εκπρόσωπους της βιομηχανίας, κ.λπ. Ο Πούτιν αποκατάστησε τη κάθετη της εξουσίας και σύνθλιβε τους ουαχαμπίς αντάρτες στην Τσετσενία. Ο Πούτιν οργάνωσε ακόμη τις απαραίτητες συνθήκες για να εγκαταλείψει ορισμένους από τους χειρότερους υπουργούς του, όπως τους Serdiukov και Kudrin.

Αλλά αυτά που απέτυχε να κάνει ο Πούτιν μέχρι στιγμής είναι:

·        Να μεταρρυθμίσει το ρωσικό πολιτικό σύστημα,

·        Να αντικαταστήσει τα μέλη της 5ης φάλαγγας μέσα και γύρω από το Κρεμλίνο,

·        Να μεταρρυθμίσει τη ρωσική οικονομία.

Το σημερινό ρωσικό Σύνταγμα και το σημερινό κυβερνητικό σύστημα είναι ένα καθαρό προϊόν των Αμερικανών συμβούλων, οι οποίοι, μετά την αιματηρή καταστολή της αντιπολίτευσης το 1993, επέτρεψαν στον Μπόρις Γιέλτσιν να κυβερνήσει τη χώρα μέχρι το 1999. Παράδοξο είναι το γεγονός ότι η δύση μιλάει σήμερα για δεσποτική προεδρία σχετικά με τον Πούτιν, ενώ ο ίδιος κληρονόμησε ένα πολιτικό σύστημα που σχεδιάστηκε από τη Δύση. 

Το πρόβλημα για τον Πούτιν σήμερα είναι ότι δεν έχει νόημα να αντικαταστήσει ορισμένα από τα χειρότερα πρόσωπα στην εξουσία όσο το σύστημα παραμένει αμετάβλητο. Αλλά το κύριο εμπόδιο για μια πολιτική μεταρρύθμιση είναι η αντίσταση των φιλοδυτικών μελών της 5ης φάλαγγας μέσα και γύρω από το Κρεμλίνο. Ίδιοι είναι επίσης εκείνοι που εξακολουθούν να απαιτούν την εφαρμογήενός είδους πολιτικής που ανήκει στη Συνέναιση της Ουάσιγκτον, έστω και αν είναι προφανές ότι οι συνέπειες για τη Ρωσία είναι ακραία κακές, ακόμη και καταστροφικές. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το καταλαβαίνει ο Πούτιν, αλλά δεν ήταν σε θέση, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, να βγει από αυτή τη δυναμική.

Ποιοι είναι λοιπόν αυτά τα μέλη της 5ης φάλλαγγας;

Έχω επιλέξει εννέα από τα πιο συχνά αναφερόμενα ονόματα από τους Ρώσους αναλυτές. Είναι (χωρίς συγκεκριμένη σειρά):

Ο πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός Anatolii Chubais, η πρώτη αναπληρωτής διοικητής της ρωσικής κεντρικής τράπεζας KseniaIudaeva , ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Αρκάδι Dvorkovich, ο πρώτος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ίγκορ Σουβάλοφ, η διοικητής της ρωσικής κεντρικής τράπεζας Elvyra Nabiullina,  o πρώην υπουργός Οικονομικών Alexei Kudrin , ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Alexei Uliukaev, ο υπουργός ΟικονομικώνAnton Silouanov και ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Πρόκειται φυσικά για μερική λίστα  -ο πλήρης κατάλογος είναι μακρύτερος και βουτά πιο βαθιά στη δομή της ρωσικής εξουσίας. Τα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτή τη λίστα είναι επικίνδυνοι ιδεολόγοι όπως οι Kudrin και Chubais ή μέτρια άτομα και χωρίς φαντασία όπως οι Silouanov ή Nabiullina.  Και κανένας από αυτούς δεν θα μπορούσε χωριστά, ο ίδιος ή η ίδια, να αποτελέσουν μεγάλη απειλή για τον Πούτιν. Αλλά ως ομάδα και με το τρέχον πολιτικό σύστημα, αποτελούν ένα τρομερό εχθρό που κράτησε τον Πούτιν σε αποτυχία.  
Πιστεύω, ωστόσο, ότι μια εκκαθάριση είναι υπό προετοιμασία.

Ένα σημάδι της πιθανής εκκαθάρισης που έρχεται είναι το γεγονός ότι τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, τόσο η μπλογκόσφαιρα όσο και τα μεγάλα εμπορικά μέσα ενημέρωσης, είναι πλέον εξαιρετικά επικριτικά για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Medvedev. 

Οι περισσότεροι Ρώσοι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι ο πραγματικός λόγος για την τρέχουσα οικονομική κρίση στη Ρωσία δεν είναι η πτώση της τιμής του πετρελαίου ή ακόμα και λιγότερο, οι δυτικές κυρώσεις, αλλά οι λανθασμένες αποφάσεις της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας (όπως ο κυματισμός του ρουβλίου ή η διατήρηση των υψηλών επιτοκίων) και η έλλειψη κυβερνητικής δράσης που να υποστηρίζει τη γνήσια μεταρρύθμιση και ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι οι μολυσματικοί αντιπάλοι της 5ης στήλης απολαμβάνουν πολύ χρόνο ομιλίας στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου του κρατικούVGTRK. 

Βασικοί αντίπαλοι της τρέχουσας οικονομικής πολιτικής, όπως οι Σεργκέι Glazyev, Μιχαήλ Deliaguin ή Mikhail Khazin δίνουν σήμερα εκτενείς συνέντευξεις και τους δίνουν άφθονο χρόνο για να ψεκάσουν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μεντβέντεφ. Παρ 'όλα αυτά, ο Πούτιν εξακολουθεί να μη προβεί σε οποιαδήποτε ορατή δράση. Πράγματι, στη τελευταία ετήσια ομιλία του, εξήρε το έργο ακόμη και της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας. 

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Καταρχάς, και για εκείνους που είναι εκτεθειμένοι στη δυτική προπαγάνδα μπορεί να είναι δύσκολο να το φανταστούν, ο Πούτιν είναι απλά περιορισμένος από τους κανόνες του κράτους δικαίου.  
Δεν μπορεί να στείλει απλά ειδικές δυνάμεις για να συλλάβουν αυτούς τους ανθρώπους με βάση οποιαδήποτε κατηγορία διαφθοράς, κακοδιαχείρισης ή δολιοφθοράς. Πολλοί άνθρωποι στη Ρωσία θα το ήθελαν, αλλά είναι μια πραγματικότητα της ζωής.

Θεωρητικά, ο Πούτιν θα μπορούσε απλά να απορρίψει το σύνολο της κυβέρνησης (ή μέρος της) και να διορίσει νέο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι αυτό θα πυροδοτούσε μια εξαιρετικά βίαιη αντίδραση από τη Δύση. Ο Μιχαήλ Delyagin δήλωσε πρόσφατα ότι αν ο Πούτιν το έκανε, η αντίδραση της Δύσης θα είναι ακόμη πιο βίαιη από αυτή μετά την επανένωση της Κριμαίας στη Ρωσία. Λέει αλήθεια; Ίσως. Αλλά εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ο Πούτιν δεν ανησυχεί μόνο για την αντίδραση της Δύσης, αλλά και από αυτήν της ρωσικής ελίτ, ιδίως εκείνης που είναι πλούσια, η οποία κατά κανόνα τον μισεί και θα έβλεπε σε οποιαδήποτε εκκαθάριση, μια επίθεση κατά των προσωπικών ζωτικών  συμφέροντων της. Ο συνδυασμός της ανατρεπτικής πολιτικής των ΗΠΑ και των χρημάτων έχει σίγουρα την ικανότητα να προκαλεί ένα είδος κρίσης στη Ρωσία. Αυτό, νομίζω, είναι μακράν η μεγαλύτερη απειλή για τον Πούτιν. 

Αλλά μπορούμε επίσης εδώ να παρατηρήσουμε μια παράδοξη δυναμική.

Από τη μία πλευρά, η Ρωσία και η Δύση έχουν έρθει σε ανοικτή αντιπαράθεση, από τότε που οι Ρώσοι έχουν εμποδίσει τις ΗΠΑ να επιτεθούν στη Συρία. Η ουκρανική κρίση δεν έκανε παρά μόνο τα πράγματα χειρότερα. Προσθέστε σε αυτά και τη πτώση της τιμής του πετρελαίου και τις δυτικές κυρώσεις και θα μπορούσατε να πείτε ότι ο Πούτιν, σήμερα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αποφύγει οτιδήποτε που θα μπορούσε να κάνει τη κρίση ακόμη χειρότερη.

Αλλά από την άλλη πλευρά, αυτό το επιχείρημα μπορεί να αντιστραφεί λέγοντας ότι, αν λάβουμε υπόψη πως οι εντάσεις υπάρχουν ήδη σε μεγάλο βαθμό και ότι η Δύση έχει ήδη κάνει ό, τι μπορούσε για να υπονομεύσει τη Ρωσία, μήπως είναι η τέλεια στιγμή για να καθαρίσει το σπίτι και να εξαλείψει τη 5ηφάλαγγα; Αλήθεια - πώς τα θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πραγματικά χειρότερα;

Μόνο ο Πούτιν γνωρίζει την απάντηση, απλώς και μόνο επειδή μόνο αυτός γνωρίζει όλα τα γεγονότα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρατηρήσουμε ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια όσον αφορά τοοικονομικό μπλοκ της κυβέρνησης και της Κεντρικής Τράπεζας είναι βέβαιο ότι μεγαλώνει γρήγορα και ότι το Κρεμλίνο δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει ή να καταστείλει τέτοια συναισθήματα . 

Μπορούμε, επίσης, να σημειώσουμε ότι, ενώ οι περισσότεροι Ρώσοι είναι θυμωμένοι, απογοητευμένοι και αηδιασμένοι από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μεντβέντεφ, η προσωπική δημοτικότητα του Πούτιν βρίσκεται πάντα σε υψηλά επίπεδα παρά το γεγονός ότι η ρωσική οικονομία έχει λάβει αναμφίβολα ένα χτύπημα, παρότι ήταν πολύ χαμηλότερο από ό, τι η αγγλοσιωνιστική αυτοκρατορία είχε ελπίσει.

Η αυστηρά προσωπική μου εξήγηση του τι συμβαίνει είναι η εξής: ο Πούτιν αφήνει σκόπιμα τα πράγματα να εξελίσσονται χειρότερα, γιατί ξέρει ότι η λαϊκή οργή ​​δεν θα είναι εναντίον του, αλλά μόνο ενάντια στους εχθρούς του. Σκεφτείτε το: Δεν είναι ακριβώς ό, τι οι υπηρεσίες ασφαλείας έκαναν στη δεκαετία του 1990; Μήπως δεν επέτρεπαν την κρίση στη Ρωσία να φτάσει στο αποκορύφωμά της πριν να ωθήσουν τον Πούτιν στην εξουσία και μετά, να καταστείλουν ανελέητα τους ολιγάρχες; 

Μήπως ο Πούτιν δεν περίμενε να επιτεθούν το Νταγκεστάν οι Ουαχαμπίς της Τσετσενίας πριν να αφήσει να τους εξοντώσει ο ρωσικός στρατός; Μήπως οι Ρώσοι δεν άφησαν τον Σαακασβίλι να επιτεθεί στη Νότια Οσετία πριν να καταστρέψουν  ολοκληρωτικά το στρατό του; Μήπως δεν περίμενε ο Πούτιν την ουκρανο-ναζί επίθεση μεγάλης κλίμακας στο Donbass πριν να ανοίξει τις βρύσες τουVoentorg (στρατιωτικές προμήθειες) και του βόρειου άνεμου (αποστολή εθελοντές); 

Οι επικριτές του Πούτιν θα έλεγαν όχι, καθόλου, ο Πούτιν εξεπλάγη, κοιμόταν στο χώρο εργασίας, και έπρεπε να αντιδράσει, αλλά η αντίδρασή του ήταν πολύ περιορισμένη, πολύ αργά, και όταν αναγκάστηκε να αναλάβει δράση, ήταν μόνο για να επιλυθεί μιας κατάστασης που είχε μετατραπεί σε καταστροφή. 

Η απάντησή μου σε αυτές τις κριτικές είναι απλή: τι έγινε στο τέλος; Μήπως ο Πούτιν δεν πήρε κάθε φορά ακριβώς αυτό που ήθελε;

Νομίζω ότι ο Πούτιν έχει πλήρη επίγνωση ότι η πραγματική βάση της εξουσίας του δεν είναι κατά κύριο λόγο ο ρωσικός στρατός ή οι υπηρεσίες ασφαλείας, αλλά ο ρωσικός λαός.

Αυτό, αντιστρόφως, σημαίνει για τον ίδιον, ότι πριν προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια, ιδιαίτερα σε επικίνδυνη επιχείρηση, πρέπει να διασφαλίσει ένα επίπεδο υποστήριξης σχεδόν άνευ όρων από το ρωσικό λαό. Και αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι δεν μπορεί να αναλάβει μια τόσο επικίνδυνη δράση, παρά μόνο εάν και όταν η κρίση θα είναι εμφανής σε όλους και όταν ο ρωσικός λαός θα θέλει να τον δει να πάρει το ρίσκο και, αν χρειαστεί, να πληρώσει για τις συνέπειες. 

Αυτό είναι ακριβώς ό, τι είδαμε στην περίπτωση της επανένωσης της Κριμαίας ή της τρέχουσας στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία: ο ρωσικός λαός ανησυχεί, υφίσταται τις συνέπειες της απόφασης του Πούτιν να αναλάβει δράση, αλλά το δέχεταιγιατί πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Έτσι έχουν τα πράγματα.

Είτε ο Πούτιν κοιμάται κατά την εργασία, είτε είναι απροετοίμαστος για κάθε κρίση και αντιδρά πολύ αργά, είτε ο Πούτιν αφήνει σκόπιμα μια κατάσταση να σαπίσει, μέχρι να είναι εμφανής μια μεγάλη κρίση, και εκείνη τη στιγμή, επιχειρεί με πλήρη γνώση του γεγονότος ότι ο ρωσικός λαός τον υποστηρίζει πλήρως και δεν τον επικρίνει ούτε για τη κρίση ούτε για την τιμή που πρέπει να πληρωθεί για να διαπραγματευτεί σθεναρά με τους δυτικούς.

Επιλέξτε την έκδοση που σας φαίνεται η πιο πιθανή.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι μέχρι τώρα, ο Πούτιν έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει την 5η φάλαγγα εκεί κοντά και εντός του Κρεμλίνο και ότι η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. 

Η πρόσφατη απόπειρα του Kudrin να επιστρέψει στην κυβέρνηση ήταν μια αρκετά διαφανή χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης ευνοϊκών προς τη 5η φάλαγγα στη Ρωσία (και στο εξωτερικό) και, όπως ήταν αναμενόμενο, απέτυχε. Αλλά αυτό δείχνει μια αυξανόμενη αυτοπεποίθηση, ακόμα και αλαζονική, των οπαδών της ατλαντικής ολοκλήρωσης. 

Κάτι θα συμβεί, πιθανότατα στο εγγύς μέλλον.

Ο Saker

Το αρχικό άρθρο δημοσιεύθηκε στην Unz Review

Μεταφράστηκε από τα αγγλικά σε γαλλικά από την Diana, επαληθεύτηκε από τον Ludovic, ξαναδιαβάστηκε από την Diana για το γαλλικό Saker.

Μεταφράστηκε από τα γαλλικά στα ελληνικά από τον Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, 30.01.2016

πηγή: http://ift.tt/1nFRLd4

infognomonpolitics.blogspot.gr

from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1Zems4h
via IFTTT