Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2021

Ο Μπιλ Γκέιτς και 13 ακόμη κροίσοι...

 
...που δεν θα αφήσουν χρήματα στα παιδιά τους...

Το να έχεις πλούσιους και διάσημους γονείς συνήθως σημαίνει εξασφαλισμένο μέλλον. Όχι απαραίτητα.

Πολλοί είναι εξάλλου οι βαθύπλουτοι του πλανήτη που έχουν εκφράσει δημοσίως και ευθαρσώς ότι δεν προτίθεται να αφήσουν τίποτα (ή... σχεδόν τίποτα) στα παιδιά τους. 

Ο Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος έχει καθαρή περιουσία 131 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν σχεδιάζει να παραδώσει την τεράστια περιουσία του στα παιδιά του, Τζένιφερ, Ρόρι και Φοίβη. Ο μεγιστάνας των επιχειρήσεων εξήγησε πρόσφατα ότι στα παιδιά του θα δοθεί κάθε ευκαιρία να μορφωθούν, αλλά δεν θα αφεθούν να ζήσουν από μια βαριά κληρονομιά.

Ο ιδρυτής του Facebook, πλέον Mr.Meta, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, έγινε δισεκατομμυριούχος πριν από τα 32 του χρόνια και σήμερα αξίζει 132 δισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά δεν θα μοιραστεί το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του με τις κόρες του, Μαξ 4 ετών και Όγκοστ 3 ετών.

Σε μια επιστολή προς τη νεογέννητη κόρη τους το 2015, ο Ζούκερμπεργκ και η σύζυγός του, Πρισίλα Τσαν, δεσμεύτηκαν να δώσουν το 99% των μετοχών της εταιρείας τους, που ξεπέρασαν τα 45 δισεκατομμύρια δολάρια εκείνη την εποχή.

Σύμφωνα με την επιστολή, στόχος του ζευγαριού με τη δωρεά των κεφαλαίων είναι να «προωθήσει το ανθρώπινο δυναμικό και την ισότητα για όλα τα παιδιά στην επόμενη γενιά».

Ανάλογα θα πράξει και ο Sting, ο οποίος έχει καθαρή περιουσία 400 εκατομμυρίων δολαρίων, και έχει πει ότι δεν θα αφήσει μετρητά στα έξι παιδιά του - Τζο, Φούξια, Μίκυ, Τζέικ, Έλιοτ και Τζάκομο. Σε συνέντευξή του στην Daily Mail, ο μουσικός είπε ότι σχεδιάζει να ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του.

«Τους είπα ότι δεν θα μείνουν πολλά χρήματα γιατί να ξοδέψουν. Έχουν την εργασιακή ηθική που τους κάνει να θέλουν να πετύχουν με βάση την αξία τους», είπε.

Ο Έλτον Τζον και ο σύζυγός του Ντέιβιντ Φέρνις έχουν συνολική καθαρή περιουσία 550 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά δεν σκοπεύουν να αφήσουν πολλά από αυτά στους γιους τους, τον Ελάια και Ζάκαρι.

«Φυσικά και θέλω να αφήσω τα αγόρια μου σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Αλλά είναι τρομερό να δίνεις στα παιδιά ένα ασημένιο κουτάλι. Τους καταστρέφει τη ζωή», είπε το μουσικό είδωλο σε συνέντευξή του.

Ο Γουόρεν Μπάφετ έχει συγκεντρώσει μια περιουσία 101,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά μόνο ένα μικρό μέρος αυτών των χρημάτων θα πάει στα τρία παιδιά του.

Στην πραγματικότητα, ο επιχειρηματίας επενδυτής έχει δεσμευτεί να δώσει το 99% του πλούτου του κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Ο Simon Cowell έχει καθαρή περιουσία 600 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά δεν σκοπεύει να μεταβιβάσει την περιουσία του στον γιο του, Eric. Ο κριτής του «X Factor» είπε ότι δεν πιστεύει στη μεταφορά κεφαλαίων από γενιά σε γενιά.

«Θα αφήσω τα χρήματά μου σε κάποιον. Μια φιλανθρωπική οργάνωση, πιθανώς για παιδιά και σκύλους», είπε στο περιοδικό Esquire το 2013. 

Ο Τζάκι Τσαν, ο οποίος έχει καθαρή περιουσία 400 εκατομμυρίων δολαρίων, σχεδιάζει να δώσει το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς αντί του γιου του, Τζέισι. Ο ηθοποιός είναι Πρεσβευτής Καλής Θελήσεως της UNICEF, κάνει εκστρατείες κατά της κακοποίησης των ζώων και είναι ο ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος Jackie Chan, το οποίο προσφέρει υποτροφίες σε νέους του Χονγκ Κονγκ.

«Αν είναι ικανός, μπορεί να βγάλει τα δικά του χρήματα. Αν δεν είναι, τότε απλώς θα σπαταλήσει τα χρήματά μου», ανέφερε ο Τσαν στο Metro News. 

Ούτε ο μπασίστας των KISS, Τζιν Σίμονς, με καθαρή περιουσία 400 εκατομμυρίων δολαρίων, θα μοιράσει την περιουσία του στα παιδιά του, τον Νικ και τη Σόφι.

«Κάθε φορά θα έπρεπε να αναγκάζονται να σηκώνονται από το κρεβάτι και να βγαίνουν έξω και να δουλέψουν και να φτιάξουν το δικό τους δρόμο», είπε, παραθέτοντας το παράδειγμα των πουλιών που ενθαρρύνουν τα μωρά τους. 

Ο Τζορτζ Λούκας είναι ένας από τους πλουσιότερους σκηνοθέτες στο Χόλιγουντ. Έχει συγκεντρώσει μια περιουσία 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά τα τέσσερα παιδιά του δεν πρόκειται να απολαύσουν όλους τους καρπούς της εργασίας του.

Στην πραγματικότητα, ο σκηνοθέτης έγινε μέλος του Giving Pledge των Γουόρεν Μπάφετ και Μπιλ Γκέιτς, υποσχόμενος να δωρίσει τα μισά χρήματα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ο Andrew Lloyd Webber έχει καθαρή περιουσία 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που δεν θα δουν τα πέντε παιδιά του - Imogen, William, Alastair, Nicholas και Isabella. Ο Άγγλος συνθέτης θέλει η οικογένειά του να μάθει τη σημασία της εργασίας. 

Ένας από τους κορυφαίους μεγιστάνες των μέσων ενημέρωσης στον κόσμο, ο Τεντ Τέρνερ, με καθαρή περιουσία 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια, επέτρεψε στα πέντε παιδιά του να εμπλακούν στο φιλανθρωπικό του έργο, δεν τους αφήνει όμως ουσιαστική κληρονομιά.

«Τη στιγμή του θανάτου μου, σχεδόν όλη μου η περιουσία θα έχει πάει σε φιλανθρωπία», έγραψε ο Τέρνερ στην επιστολή του στο Giving Pledge.

Τέλος, ο Άστον Κούτσερ και η Μίλα Κούνις, με συνολική καθαρή περιουσία 275 εκατομμυρίων δολαρίων δεν έχουν σχέδια να τα δώσουν στα δύο μικρά παιδιά τους, τον Wyatt και τον Dmitri.

«Δεν φτιάχνω καταπίστευμα για αυτούς», αποκάλυψε ο Κούτσερ στο Business Insider. «Θα καταλήξουμε να δώσουμε τα χρήματά μας σε φιλανθρωπίες και σε διάφορα άλλα πράγματα».

Ο 40χρονος ηθοποιός είπε ότι τα παιδιά του ήδη «ζουν μια πραγματικά προνομιακή ζωή και δεν το ξέρουν καν».



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3Csrsxo
via IFTTT

Δεν έμαθαν τίποτε;...


 Θα περίμενε κανείς ότι η ηγεσία της Ε.Ε. και οι τεχνοκράτες των βασικών θεσμικών οργάνων της έχουν πάρει τα μαθήματά τους από την ολέθρια δεκαετή διαχείριση της κρίσης χρέους και από την κρίση της πανδημίας. Αν και... πρόκειται για κρίσεις με εντελώς διαφορετική βάση και αιτιολόγηση, κατά κάποιον τρόπο η δεύτερη δίνει απαντήσεις για τα λάθη -ή τα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα- της πρώτης.

Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί στην Ε.Ε. και στα 450 εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών αν η ηγεσία της Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις έπρεπε να αντιμετωπίσουν την πανδημία τηρώντας απαρέγκλιτα τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αυτού που ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι έχει αποκαλέσει «δημοσιονομικό ζουρλομανδύα».

Ολόκληρη η ήπειρος, που ήδη δοκιμάστηκε σκληρά, θα είχε βυθιστεί σε έναν ολέθριο συνδυασμό θανάτου, επιδημιολογικής κατάρρευσης και οικονομικής καταστροφής.

Η «γενική ρήτρα διαφυγής» στην οποία προσέφυγε η Ε.Ε., δηλαδή η πλήρης αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, ήταν ένας μονόδρομος επιβίωσης που της επέτρεψε να χρηματοδοτήσει την υγειονομική αντίδραση και να μετριάσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και των περιορισμών.

Η πανδημία απέδειξε περίτρανα ότι οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, η μόνιμη, θεσμοθετημένη λιτότητα στο όνομα του περιορισμού των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών, είναι ένας παραλογισμός.

Ηταν και πριν από δέκα χρόνια όταν αυτοί οι κανόνες εφαρμόστηκαν στην πιο ακραία εκδοχή τους σε βάρος της Ελλάδας και των άλλων μνημονιακών χωρών, αλλά αυτή τη φορά αφορούσε τους πάντες, και τις 27 χώρες της Ε.Ε., ακόμη και την κραταιά Γερμανία και τους δορυφόρους της.

Καθώς η συζήτηση για την αλλαγή των δημοσιονομικών κανόνων της Ε.Ε. έχει επίσημα ανοίξει, θεωρητικά δεν υπάρχει κανείς που να ισχυρίζεται ότι η Ενωση, και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, μπορεί σε ενάμιση χρόνο από τώρα να ξαναζωστεί τον ίδιο «ζουρλομανδύα». Αλλά μόνο θεωρητικά.

Οπως αποδεικνύεται από τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που είναι ο κάτοχος άνω του 70% του ελληνικού χρέους, όχι απλώς δεν έχουν αντληθεί διδάγματα από την κρίση χρέους και την πανδημία, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος η Ελλάδα και άλλες υπερχρεωμένες χώρες να ξαναμπούν στο βασανιστήριο της διαρκούς λιτότητας.

Ελπίζει κανείς ότι έχει απομείνει στις κυβερνήσεις ένα ελάχιστο κοινής λογικής για να απορρίψουν κάθε τέτοια σκέψη;

efsyn.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3btSF7c
via IFTTT

Τι κρύβεται πίσω από τον εκβιασμό του δημάρχου Ωραιοκάστρου...


 Χρήματα, ή κάποιο πολιτικό σκάνδαλο;...
Τον τρόπο με τον οποίο οι ιδιωτικοί ερευνητές και μια νεαρή γυναίκα είχαν γίνει η… σκιά του δημάρχου Ωραιοκάστρου, Παντελή Τσακίρη, και τον παρακολουθούσαν σε καθημερινές- ιδιωτικές και μη- στιγμές επί μήνες αναμένεται να ερευνήσουν στην ΕΛΑΣ ενόψει της... προκαταρκτικής εξέτασης που διέταξε ο Εισαγγελέας Θεσσαλονίκης.

Τα ερωτήματα πλέον είναι πολλά: Ήθελαν να προκαλέσουν κάποιο πολιτικό σκάνδαλο ή απλώς τον εκβίαζαν προκειμένου να αποσπάσουν χρήματα; Χθες οι δυο ανδρες και η 22χρονη που συνελήφθησαν από τους ανδρες του τμήματος Εκβιαστών της Θεσσαλονίκης αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς ξεκινάει ήδη μια μεγάλη έρευνα από την αστυνομια. Στο επίκεντρο της προκαταρκτικής έρευνας θα βρεθούν ηλεκτρονικές συσκευές που κατασχέθηκαν και θα ληφθούν καταθέσεις όλων των εμπλεκόμενων προσώπων.

Στόχος των Αρχών είναι να διαπιστώσουν ποιοι ήταν οι λόγοι που τα τρία άτομα παρακολουθούσαν τον Δήμαρχο και τον κατέγραφαν με σκοπό είτε να αποσπάσουν κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα είτε να του προκαλέσουν πολιτικό κόστος.

Οι αστυνομικοί θα πάρουν καταθέσεις από όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα σε μια προσπάθεια να ξετυλίξουν το κουβάρι της υποθέσεις και να δουν τι ακριβώς συνέβη το τελευταίο διάστημα όταν

Όπως δήλωσε ο κ. Πάρης Σπυράτος περιγράφοντας τα όσα έγιναν μέχρι τη σύλληψη των τριών κατηγορουμένων, από την αστυνομική έρευνα προκύπτει ότι υπήρξε επί αρκετούς μήνες μια παράνομη καταγραφή προσωπικών οικογενειών στιγμών του δημάρχου, επί σκοπό να ζητηθούν ανταλλάγματα, ίσως και να πλήξουν την πολιτική του εικόνα.

«Είχαν καταγράψει διάφορες στιγμές της προσωπικής του ζωής. Για να μην εκθέσουν αυτές τις στιγμές σε άλλους, όπως Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή να αποτελέσουν αυτά κακόπιστα υλικό για πολιτική εκμετάλλευση, ζήτησαν από τον ίδιο κάποιο χρηματικό ποσό το οποίο ήταν της τάξεως των 60.000 ευρώ. Έγιναν σε αυτό διαπραγματεύσεις σε χρόνο που είχε ενημερωθεί ήδη η Διεύθυνση Ασφαλείας Θεσσαλονίκης και κατέληξαν στο ποσό των 40.000 ευρώ. Έγινε μια άριστα οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση και κατελήφθησαν οι συλληφθέντες να πιαστούν με «τη γίδα στην πλάτη» , δηλαδή έπιασαν έναν εξ αυτών κατά τον χρόνο που παραλάμβανε τα προσομοιωμένα χρήματα», εξήγησε.

Σύμφωνα με τον δικηγόρο του η παρακολούθηση γινόταν αρκετούς μήνες που μπορεί να φτάσει σε βάθος εξαμήνου ενώ το τηλέφωνο με το οποίο οι φερόμενοι ως δράστες ζητούσαν χρήματα, έγινε πριν από περίπου δέκα ημέρες. «Είναι μια ιστορία που μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω και πρέπει να υπάρξει ένα σαφές μήνυμα ότι η δημοκρατία δεν εκβιάζεται, ότι τα πολιτικά πρόσωπα δε μπορούν να παγιδευτούν σε τέτοιου είδους μικροσκοπιμότητες τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίζει αμιγώς η Ελληνική Δικαιοσύνη», τόνισε.

Από τη μεριά του ο δήμαρχος Παντελής Τσακίρης, μέσω του δικηγόρο του δηλώνει σοκαρισμένος, εκνευρισμένος και οργισμένος για όλα αυτά τα οποία έγιναν εν αγνοία του.

«Αισθάνομαι σοκαρισμένος για τη βίαιη εισβολή στην προσωπική και οικογενειακή μου ζωή. Πολύ θυμωμένος και αηδιασμένος για τις μεθόδους που μετέρχονται «κάποιοι» για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ως εδώ.
Τώρα αναλαμβάνει η δικαιοσύνη.
Ευχαριστώ θερμά τις αρχές της αστυνομίας και ειδικότερα τη διεύθυνση ασφαλείας Θεσσαλονίκης και την υποδιεύθυνση εκβιαστών για την άμεση και αποτελεσματική διαχείριση της υπόθεσης.
Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται. Τέλος», ανέφερε χαρακτηριστικά σε ανάρτηση του στο Facebook, ο Δημαρχος Παντελής Τσακίρης.

protothema.gr


from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3GD0sxz
via IFTTT

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

ΠΑΟΚ: Επικό σύνθημα στην Τούμπα για τα εμβόλια – Στο στόχαστρο ο Μητσοτάκης! (vid)


 Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ επέστρεψαν στη θύρα 4 μετά από 1,5 χρόνο και από νωρίς στέλνουν το δικό τους μήνυμα για την κατάσταση, που επικρατεί στη χώρα.

Πέρα από αυτά της στήριξη στους «ασπρόμαυρους», η θύρα 4 φώναξε ένα σύνθημα για τα εμβόλια και τους διαχωρισμούς, τον λόγο ουσιαστικά, που τόσο καιρό παρέμενε κλειστή ενώ οι υπόλοιπες θύρες του γηπέδου ήταν κανονικά ανοιχτές.

Στο στόχαστρο επίσης βρέθηκε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, τον οποίο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ καλούν να παραιτηθεί.

Το σύνθημα των οργανωμένων φίλων του «δικεφάλου» λέει ρυθμικά:

«Και είμαστε όλοι φτιαγμένοι θετικοί και εμβολιασμένοι. Γι’ αυτό και άντε γ@@@, Μητσοτάκη άντε παραιτήσου».

Δείτε παρακάτω το χαρακτηριστικό βίντεο στο κανάλι του Sportime στο Youtube:



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/2XXOZXY
via IFTTT

Ο Ζούκερμπεργκ θέλει να κερδοσκοπήσει από όλη σας την ύπαρξη...


Συνδέεστε και μαζεύεστε σε ένα ψηφιακό μπαρ για να ακούσετε το αφεντικό σας να λέει αστεία. Παράλληλα, ένα μεσιτικό γραφείο πουλά υπερτιμημένα ακίνητα σε ένα ψηφιακό Λονδίνο, και οι gamers συναγωνίζονται για «μη ανταλλάξιμες μάρκες» (non-fungible tokens – NFTs). Καλώς ήρθατε στο «Σύμπαν του Ζούκερμπεργκ» — ένα μέρος το οποίο κανείς δε... ζήτησε, αλλά στο οποίο μπορεί σύντομα όλοι μας να περνάμε πολύ χρόνο.
 
Την Πέμπτη η εταιρεία Facebook άλλαξε το όνομά της σε Meta, τμήμα μιας ευρύτερης στροφής στο αποκαλούμενο «μετασύμπαν» (metaverse) — ένα δίκτυο αλληλοσυνδεδεμένων εμπειριών μερικώς προσβάσιμων μέσω συσκευών εικονικής (VR) και ενισχυμένης πραγματικότητας (AR). Με τα λόγια του ίδιου του Ζούκερμπεργκ, «μπορείτε να φανταστείτε το metaverse ως ένα ενσωματωμένο διαδίκτυο, όπου αντί απλά να βλέπετε περιεχόμενο, είστε μέσα του». Τα πιο αναγνωρίσιμα παραδείγματα είναι οι εικονικές συναντήσεις γραφείου με γυαλιά VR, το να παίζει κανείς παιχνίδια σε ένα εκτεταμένο διαδικτυακό σύμπαν, και η πρόσβαση σε ένα ψηφιακό επίπεδο τοποθετημένο πάνω στον πραγματικό κόσμο μέσω AR.

Ως ιδιοκτήτης των Facebook, Instagram, WhatsApp και της εταιρείας εικονικής πραγματικότητας Oculus, η μητρική εταιρεία που πλέον ονομάζεται Meta σχεδιάζει να δημιουργήσει έναν διασυνδεδεμένο κόσμο στον οποίο η εργασία, η ζωή και ο ελεύθερος χρόνος μας λαμβάνουν χώρα στις δικές της υποδομές — δημιουργώντας έσοδα από κάθε πτυχή των ζωών μας. Προς ώρας, αυτό είναι μονάχα αντικείμενο φαντασίας. Όμως είναι η φαντασία ενός από τους ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο — και γι’ αυτόν τον λόγο, αξίζει την προσοχή μας.

Σε μία έκθεσή του, ο επενδυτής κεφαλαίου Μάθιου Μπολ γράφει, «το Metaverse θα είναι ένα μέρος όπου θα επενδύονται και θα χτίζονται σωστές αυτοκρατορίες και όπου αυτές οι πλούσια κεφαλαιοποιημένες επιχειρήσεις θα μπορούν να έχουν πλήρως υπό την ιδιοκτησία τους έναν πελάτη, να ελέγχουν τη Διασύνδεση Προγραμματισμού Εφαρμογών και τα δεδομένα, τα οικονομικά στοιχεία κλπ.». Κάτι που ακούγεται λίγο ανατριχιαστικό…

 
Η Meta ελπίζει πως, φτιάχνοντας ντόρο γύρω από το σχέδιο της, θα ενθαρρυνθούν κι άλλοι να την ακολουθήσουν στη δημιουργία του. Είναι σαν να χτίζεις ένα ταχυδρομείο κι ένα μαγαζί και να το αποκαλείς «πόλη». Η ελπίδα είναι να δεχτούν αρκετές εταιρείες να συμμετάσχουν στο σχέδιο ώστε, σύντομα, να το χρησιμοποιούμε όλοι — είτε μας αρέσει είτε όχι.

Headsets για όλους

Το metaverse δεν είναι μπλόφα. Θα ήταν λάθος να το δει κανείς ως απλά ένα κόλπο για να διασπαστεί η προσοχή από τον ορυμαγδό κρίσεων που αντιμετωπίζει η εταιρεία. Ούτε είναι απλά μια μετονομασία για να πάρει η εταιρεία ένα «βαψιματάκι», όπως έκανε η Philip Morris το 2003 μετονομαζόμενη σε Altria Group.

Η εταιρεία του Ζούκερμπεργκ έχει επενδύσει μεγάλα ποσά στον εξοπλισμό VR, και επιθυμεί να γίνει ο κυρίαρχος παίκτης στην αγορά headsets (συστήματα ακουστικών και γυαλιών εικονικής πραγματικότητας). Στοιχηματίζει πως η γραμμή της με VR ακουστικά και AR γυαλιά θα είναι εν τέλει τόσο πανταχού παρούσα όσο τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα. Υπάρχουν εκτιμήσεις πως η εταιρεία έχει ήδη πουλήσει πέντε με έξι εκατομμύρια VR headsets, στην τιμή των 300 δολαρίων, δηλαδή συνολικά γύρω στα δύο δισ. δολάρια. Αλλά δεν βγάζει ακόμα χρήματα από αυτό το κομμάτι. Υπολογίζεται πως με περίπου δέκα χιλιάδες άτομα να εργάζονται πάνω στις συσκευές VR, η εταιρεία χάνει μεταξύ 5,4 και 6,4 δισ. δολαρίων σε λειτουργικά έξοδα.
 
Υπάρχει πραγματικό ρίσκο όλο αυτό να αποτύχει. Οι καταναλωτές άργησαν να υιοθετήσουν την τεχνολογία VR και, σε μερικα΄ χρόνια, μπορεί να είναι μόνο ο Ζούκερμπεργκ, ο επικεφαλής επικοινωνίας του Facebook Νικ Κλεγκ, και η Γενική Διευθύντρια Σέριλ Σάντμπεργκ που θα συναντιούνται σε ένα κατά τα άλλα άδειο metaverse. Όμως η Goldman Sachs έχει προβλέψει πως η βιομηχανία VR & AR θα μπορούσε να φτάσει σε αξία τα 80 δισ. δολάρια ανά έτος το 2025, με σωρευτικό ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 40 με 80 τοις εκατό. Σύμφωνα με τέτοιες εκτιμήσεις, το metaverse θα είναι κάτι παραπάνω από μια ανούσια άσκηση δημοσίων σχέσεων για να πουληθούν περισσότερα γυαλιά.

Η ζωή σου ως υπηρεσία

Οι ψηφιακές πλατφόρμες δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου η δουλειά μας, η κοινωνική μας ζωή και η διασκέδασή μας αυξανόμενα λαμβάνουν χώρα σε ψηφιακά πλαίσια, έτοιμα δημιουργία εσόδων. Η υποκείμενη ιδέα του metaverse είναι να επεκτείνει τον ορίζοντα της απαλλοτρίωσης της ανθρώπινης σε ζωής σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας. Η Meta θέλει να επεκτείνει την εμβέλειά της από ένα απλό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, και να γίνει η ψηφιακή υποδομή της καθημερινής μας ζωής.

Το 2005, ο Ζούκερμπεργκ φαντάστηκε το Facebook ως έναν «διαδικτυακό κατάλογο» που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για «να ψάξεις ανθρώπους και να βρεις πληροφορίες για αυτούς». Το Facebook ήταν ουσιαστικά μία βάση δεδομένων για ανθρώπους, στην οποία μπορούσε κανείς να βρει πληροφορίες. Αλλά η εταιρεία έχει επίσης δηλώσει μια κοινωνική αποστολή, που υποτίθεται πως έχει να κάνει με τη διαφάνεια: ο Ζούκερμπεργκ περιέγραψε πώς «όλη η πρόσθετη πρόσβαση σε πληροφορίες και κοινή χρήση αναπόφευκτα θα δημιουργούσε αλλαγές στον “μεγάλο κόσμο”».

Κατά τα επόμενα χρόνια, το Facebook δεν παρουσιαζόταν πλέον ως ένα ψηφιακό εργαλείο, αλλά ως ένας τρόπος για τους ανθρώπους να συνδε΄ονται, να μοιράζονται εμπειρίες, και συναντώνται. Έπειτα από τις πολιτικές αναταράξεις του 2016, ο Ζούκερμπεργκ άρχισε να μιλά για το Facebook με όρους εποχής, ως παροχή της παγκόσμιας υποδομής επικοινωνίας για μια κοσμοϊστορική διαδικασία: «Αυτή είναι η μάχη του καιρού μας. Οι δυνάμεις της ελευθερίας, της διαφάνειας και της παγκόσμιας κοινότητας ενάντια στις δυνάμεις του αυταρχισμού, του απομονωτισμού και του εθνικισμού».

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...


from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3pRqhUF
via IFTTT

Η αναθεώρηση...


 Mία από τις συνήθειες που είχε αποκτήσει την περίοδο του εγκλεισμού ήταν και το περπάτημα. Τότε, κάθε βράδυ, ελλείψει άλλης δραστηριότητας, έπαιρνε τους δρόμους και με γρήγορο ρυθμό πέρναγε από τις γειτονιές που συνήθως ήταν άδειες, αλλά φωτισμένες.

Στην αρχή... το είχε δει ως άσκηση για να κινείται το σώμα του, που μέσα στο μικρό σπίτι δεν είχε και πολλές αποστάσεις να διανύσει.

Οι δρόμοι ήταν άδειοι, τα αυτοκίνητα καλοπαρκαρισμένα και η ησυχία της πόλης την καθιστούσαν μια ελκυστική και χαλαρωτική δραστηριότητα, μολονότι οι περίπατοι δεν ήταν πάντα τέτοιοι.

Συχνά σε εκείνους τους περιπάτους αναλογιζόταν τη ζωή του, τα προβλήματα και τις λύσεις που έπρεπε να εφεύρει για να απαντήσει στα τρέχοντα ζητήματα της καθημερινότητας, που ήταν τόσο απλή όσο το να ξυπνήσει, να πάρει το πρωινό του και ποια ταινία θα παρακολουθήσει μετά το απογευματινό διάβασμα που είχε εντάξει στο ημερήσιο πρόγραμμα για να περνάει η ώρα.

Αργότερα, εκείνοι οι περίπατοι, που είχαν και μία ασυλία από τις Αρχές, αφού ουδέποτε έλεγξαν τα χαρτιά και τα μηνύματα εξόδου που έπρεπε να συμπληρώνει ή να στέλνει για να βγει από το σπίτι, επείχαν και τον ρόλο μια κοινωνικής συναναστροφής και κοινωνικοποίησης. Από απόσταση μεν, όπως επέβαλαν και οι συνθήκες άλλωστε, αλλά οπωσδήποτε συναναστροφής, αφού μια καλησπέρα ή ένα γεια από άλλους ή προς άλλους περιπατητές έσπαγαν τη μονοτονία και τον κοινωνικό αποκλεισμό της καραντίνας.

Πιο μετά, στις σκέψεις εντάχθηκαν και μεγαλύτεροι προβληματισμοί. Απολογισμοί, αναθεωρήσεις, σχέδια για το μέλλον, που τις περισσότερες φορές κατέληγαν σε κάποιο μεγάλο ταξίδι σε ξένους τόπους.

Ήταν σε έναν τέτοιο περίπατο που, έχοντας αποφασίσει να παραβιάσει την απαγόρευση της μετακίνησης από δήμο σε δήμο, κατέβηκε το φαρδύ πεζοδρόμιο που οδηγούσε προς τη θάλασσα ακολουθώντας μια διαδρομή που είχε χρόνια να περπατήσει.

Τότε ήταν που θυμήθηκε εκείνον τον καλοντυμένο, ηλικιωμένο κύριο που συναντούσε τα πρωινά στον ίδιο δρόμο σχεδόν κάθε πρωί. Που διέκοπτε το βάδισμά του, κοντοστεκόταν και, ακουμπισμένος πάνω στη μαγκούρα του, έστριβε ελαφρά τον κορμό του και τον καλημέριζε για να εισπράξει μια βιαστική και αναντίστοιχη καλημέρα.

Ήταν, είχε σκεφτεί τότε, η μοναξιά που έκανε τον ηλικιωμένο κύριο να αναζητά κάποια ανταπόκριση από αγνώστους, για να καταλάβει σήμερα ότι εκείνη η καλημέρα, το σημερινό καλησπέρα, το βλέμμα ή η κίνηση του χεριού ερχόταν από φίλο και συνοδοιπόρο και όχι από κάποιον άγνωστο.

Μπάμπης Χριστακόπουλος



avgi.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3jMRgwU
via IFTTT

«Squid game»: Η εργασία ως ριάλιτι...


 ΤΟ «SQUID GAME» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ σειρά στο Νetflix που τώρα βλέπουν όλοι. Την είδα κι εγώ. Έχει πολύ αίμα, όμως μεγάλωσα με απεριόριστη πρόσβαση στο ίντερνετ και videogames κι έτσι δεν είχα πρόβλημα. Μάλιστα έτρωγα ζουμερό, παχυντικό fast-food βλέποντάς την.
 Η ιδέα είναι ότι.... κάτι καταχρεωμένοι τύποι δέχονται να παίξουν θανατηφόρα παιδικά παιχνίδια σε ένα περιβάλλον πλήρους επιτήρησης μέσω προηγμένης τεχνολογίας. Όποτε εξοντώνεται κάποιος παίκτης, το χρηματικό έπαθλο που φυλάσσεται σε έναν μεγάλο διαφανή κουμπαρά αυξάνεται.

Όλοι είναι αντίπαλοι όλων (ο Χομπς θα το λάτρευε) και ενώ κανονικά οι επιτηρητές με τα φούξια έχουν το μονοπώλιο της βίας, στο πλαίσιο των παιχνιδιών η βία νομιμοποιείται και οι παίκτες μπορούν να επιτεθούν με τη σειρά τους στους συμπαίκτες τους και πιθανόν να τους εξαλείψουν, αυξάνοντας το έπαθλο. Έτσι οι παίκτες του έργου καλούνται διαρκώς να επιλέγουν μεταξύ συνεργασίας και εξόντωσης.

Η σειρά έχει άπειρες αναγνώσεις. Θα εστιάσω σε μία: μπορούμε να δούμε τη σύγχρονη, μισθωτή εργασία ως ριάλιτι με αφορμή το «Squid Game»;

Οι διοργανωτές του Squid Game μεταχειρίζονται ένα λεκτικό που συνδυάζει τη γλώσσα των ριάλιτι με τα εταιρικά κλισέ. Αποστασιοποίηση ως ευγένεια, κοφτές εντολές και «το επέλεξες, το λέει η σύμβασή σου», αν τυχόν παραπονεθείς.

Οι διοργανωτές του Squid Game μεταχειρίζονται ένα λεκτικό που συνδυάζει τη γλώσσα των ριάλιτι με τα εταιρικά κλισέ. Αποστασιοποίηση ως ευγένεια, κοφτές εντολές και «το επέλεξες, το λέει η σύμβασή σου», αν τυχόν παραπονεθείς. Οι εντολές δίνονται με κυριολεκτικά απρόσωπο τρόπο (τα πρόσωπα των υπευθύνων είναι καλυμμένα) και εντάσσονται σε ένα αυστηρά οριοθετημένο περιβάλλον που με τα χρώματά του και τον σχεδιασμό του υπονοεί τη «διασκέδαση».

Οι εντολές προκαλούν νοσηρή διασκέδαση. Αρκεί να είσαι ένας απ’ τους ανήθικους ηδονιστές, υπερπλούσιους και υπερμορφωμένους (όπως αποκαλύπτεται από ένα λογοτεχνικό σχόλιο που γίνεται) VIPs ή θεατής του Νetflix. Υποφέρεις ή απολαμβάνεις, ανάλογα με τη θέση σου. 

Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο της Βίβιαν Στεργίου, πατήστε ΕΔΩ...


from KAFENEIO-GR https://ift.tt/2XXOZHs
via IFTTT

Δεν έμαθαν τίποτε;...


 Θα περίμενε κανείς ότι η ηγεσία της Ε.Ε. και οι τεχνοκράτες των βασικών θεσμικών οργάνων της έχουν πάρει τα μαθήματά τους από την ολέθρια δεκαετή διαχείριση της κρίσης χρέους και από την κρίση της πανδημίας. Αν και... πρόκειται για κρίσεις με εντελώς διαφορετική βάση και αιτιολόγηση, κατά κάποιον τρόπο η δεύτερη δίνει απαντήσεις για τα λάθη -ή τα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα- της πρώτης.

Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί στην Ε.Ε. και στα 450 εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών αν η ηγεσία της Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις έπρεπε να αντιμετωπίσουν την πανδημία τηρώντας απαρέγκλιτα τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αυτού που ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι έχει αποκαλέσει «δημοσιονομικό ζουρλομανδύα».

Ολόκληρη η ήπειρος, που ήδη δοκιμάστηκε σκληρά, θα είχε βυθιστεί σε έναν ολέθριο συνδυασμό θανάτου, επιδημιολογικής κατάρρευσης και οικονομικής καταστροφής.

Η «γενική ρήτρα διαφυγής» στην οποία προσέφυγε η Ε.Ε., δηλαδή η πλήρης αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, ήταν ένας μονόδρομος επιβίωσης που της επέτρεψε να χρηματοδοτήσει την υγειονομική αντίδραση και να μετριάσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και των περιορισμών.

Η πανδημία απέδειξε περίτρανα ότι οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, η μόνιμη, θεσμοθετημένη λιτότητα στο όνομα του περιορισμού των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών, είναι ένας παραλογισμός.

Ηταν και πριν από δέκα χρόνια όταν αυτοί οι κανόνες εφαρμόστηκαν στην πιο ακραία εκδοχή τους σε βάρος της Ελλάδας και των άλλων μνημονιακών χωρών, αλλά αυτή τη φορά αφορούσε τους πάντες, και τις 27 χώρες της Ε.Ε., ακόμη και την κραταιά Γερμανία και τους δορυφόρους της.

Καθώς η συζήτηση για την αλλαγή των δημοσιονομικών κανόνων της Ε.Ε. έχει επίσημα ανοίξει, θεωρητικά δεν υπάρχει κανείς που να ισχυρίζεται ότι η Ενωση, και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, μπορεί σε ενάμιση χρόνο από τώρα να ξαναζωστεί τον ίδιο «ζουρλομανδύα». Αλλά μόνο θεωρητικά.

Οπως αποδεικνύεται από τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που είναι ο κάτοχος άνω του 70% του ελληνικού χρέους, όχι απλώς δεν έχουν αντληθεί διδάγματα από την κρίση χρέους και την πανδημία, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος η Ελλάδα και άλλες υπερχρεωμένες χώρες να ξαναμπούν στο βασανιστήριο της διαρκούς λιτότητας.

Ελπίζει κανείς ότι έχει απομείνει στις κυβερνήσεις ένα ελάχιστο κοινής λογικής για να απορρίψουν κάθε τέτοια σκέψη;

efsyn.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3CHqBc8
via IFTTT

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021

Μεσοπόληδες και Απλάνθρωποι...


Παντελής Μπουκάλας

Ο «Μέσος Πολίτης» είναι ένα φάντασμα. Ή ένα βολικό κατασκεύασμα με πολλούς πατεράδες: τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους ερευνητές της κοινής γνώμης και, κυρίως, όποιους από εμάς νιώθουμε ανώτεροι του άνευ ιδιαιτέρων γνωρισμάτων «Μέσου Πολίτη». 

Επειδή έχουμε κάνει... κάποιες σπουδές παραπάνω, λες και μετράει πάντα αυτό στη διαμόρφωση χαρακτήρα, επειδή γεννηθήκαμε σε τζάκι με μεγάλη καμινάδα ή επειδή μας μοιράνανε τέσσερις Μοίρες όταν γεννηθήκαμε. Με τέταρτη την Αλαζονεία.

Σαν αυτοανακηρυγμένοι ανώτεροι λοιπόν, χλευάζουμε στην παρέα μας τον Μεσόπολη –για να τον βαφτίσουμε– και του παραδίδουμε μαθήματα χρηστής συμπεριφοράς. Την ίδια στιγμή, σε άλλες παρέες, οι εκεί αυτοπροσδιορισμένοι «ανώτεροι» κατατάσσουν την αφεντιά μας στους Μεσοπόληδες. Και μας ειρωνεύονται. Κύκλος τ’ ανθρώπινα. Συνήθως φαύλος.

Ο «Μέσος Πολίτης» κυκλοφορεί και με το παρανόμι «Απλός Ανθρωπος», μονολεκτικά Απλάνθρωπος. Θα μπορούσε να είναι τιμητικό το «Απλάνθρωπος». Χρησιμοποιείται όμως με μάλλον μειωτικές προθέσεις από όσους θαυμάζουν τον εαυτό τους, με ευθυκρισία απαράμιλλη, σαν χαρακτήρα σύνθετο, πολυεπίπεδο, βαθύ. Πλούσιο σε αισθήματα και σκέψεις, όχι ρηχό.  

Ορισμένες στιγμές, λοιπόν, το φάντασμα του Μέσου ή Απλού Ανθρώπου παίρνει σάρκα και οστά. Και φωνή. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο όταν η Ιστορία αποκτά εξαιρετική πυκνότητα αλλά και στις θεωρούμενες ακύμαντες περιόδους. Στα ορόσημα, πάντως, στις καμπές της Ιστορίας, τότε που οι μονάδες συναθροίζονται σε λαό, σε κοινωνία, και συλλειτουργούν ως λαός, πρωταγωνιστής και ρυθμιστής είναι ο κακολογημένος Απλός Ανθρωπος. Ο Αγνωστος Πολίτης. Ο οποίος δεν ταυτίζεται απολύτως με τον Αγνωστο Στρατιώτη που τιμάμε στο Σύνταγμα κι όπου αλλού. Γιατί στρατιώτης, τις στιγμές αυτές, είσαι και στα μετόπισθεν. Δίχως κανένα όπλο.

Η σύγχρονη ιστοριογραφία έχει πάψει να βλέπει την ύλη της σαν άθροισμα μικροπεριόδων σφραγισμένων από την ηγεμονία κάποιου «μεγάλου», σαν κι αυτούς που, κατά τον είρωνα Καβάφη, μόλις εκλείψουν, «αμέσως πάντα βρίσκεται κανένας άλλος», επίσης «απαραίτητος» και ανεπανάληπτος. 

Εχει στραφεί στην ανάδειξη των «μετόπισθεν». Η φετινή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, εγκιβωτισμένη στη μεγάλη επέτειο των διακοσίων χρόνων από το 1821, μας θυμίζει ότι, όσες κι αν υπήρξαν οι ξεχωριστές μορφές στο προχθές της Ελλάδας και στο χθες της, ο ρόλος των αμάχων, των αναλώσιμα ανωνύμων, υπήρξε καθοριστικός. Αλλά ναι, πρόκειται για τον «λαϊκισμό των ιστορικών»...

Καθημερινή



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/31flMsX
via IFTTT

Απειλή για εργασία και κοινωνική συνοχή...


 Η παγκόσμια κοινότητα έρχεται πλέον άμεσα αντιμέτωπη με την πρόκληση να ρυθμίσει εγκαίρως τον ψηφιακό κόσμο που με ταχείς ρυθμούς απειλεί να καταστήσει «δευτερεύοντα» τον φυσικό κόσμο, όπως δείχνει η επίσημη ανακοίνωση του Facebook ότι στρέφεται κατά προτεραιότητα στην δημιουργία του metaverse, ενός μετασύμπαντος στο οποίο δεν υφίστανται οι θεμελιώδεις θεσμοί που... ρυθμίζουν την ανθρώπινη δραστηριότητα.

«Στο εξής, θα είμαστε πρώτα metaverse, όχι Facebook» είπε χαρακτηριστικά ο Μάρκ Ζούκερμπεργκ την Τρίτη στην ψηφιακή συνεδρία της εταιρείας, επικυρώνοντας τις πληροφορίες που κυκλοφορούσαν επί μία εβδομάδα, αλλά και τις προετοιμασίες που είναι σε εξέλιξη από την αρχή της χρονιάς. «Εντός του metaverse, θα μπορείτε να κινηθείτε ελεύθερα, να παίξετε μόνοι ή με φίλους, να εργαστείτε, να δημιουργήσετε, καθώς και πολλά ακόμη ... Βασικά θα μπορείτε να κάνετε ότι κάνετε σήμερα στο διαδίκτυο, μαζί με κάποια πράγματα που στο διαδίκτυο δεν μοιάζουν λογικά σήμερα, όπως π.χ. να χορεύετε».

Το Facebook πρακτικά προσπαθεί να καταλάβει πρώτο την μεγάλη μερίδα των νέων χρηστών του μετασύμπαντος, ώστε να κυριαρχήσει στην αγορά πριν μπουν σε αυτή οι ανταγωνιστές του. Οι τελευταίοι ωστόσο δεν είναι ούτε αμελητέοι ούτε βρίσκονται πίσω, απλώς δεν απασχολούν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των site. Εταιρείες όπως η EpicGames (μεταξύ άλλων του Fortnite των 400 εκατ. χρηστών) το Minecraft (150 εκατ. χρήστες), η Roblox (100 εκατ. χρήστες), ήδη συγκεντρώνουν τεράστιο κοινό ακριβώς στις νεαρές ηλικίες που προσπαθεί να προσελκύσει το Facebook.

Το βάρος φαίνεται να δίνεται στην εικονική πραγματικότητα, όπως δείχνει η αγορά της Oculus που παράγει γυαλιά 3D, προκειμένου να προωθήσει ψηφιακές υπηρεσίες και χώρους δίνοντας την αίσθηση πραγματικής συμμετοχής του χρήστη σε αυτά. Το όνομα της εταιρείας που ετοιμάζεται να αυτονομηθεί από τον όμιλο το δηλώνει σαφώς: Facebook Reality Labs (FRL).

Τα «Εργαστήρια Πραγματικότητας» του Facebook φαίνεται ότι μαζί με τα Oculus θα δώσουν μεγάλο βάρος στο Horizon Worlds, την επαγγελματική εκδοχή του Horizons όπου οι χρήστες μπορούν να δημιουργούν και να συμμετέχουν σε οτιδήποτε επιθυμούν, από χώρους παιχνιδιών μέχρι χώρους συνεργασίας και από προσωπικούς χώρους μέχρι ανοιχτά ψηφιακά τοπία αναψυχής. Αυτό θα γίνεται με την χρήση avatar, ψηφιακών απεικονίσεων που θα διαλέγει ο κάθε χρήστης για τον εαυτό του. Αυτό είναι ήδη μία υπαρκτή κατάσταση σε αμέτρητες πλατφόρμες παιχνιδιών και όχι μόνο, ωστόσο η εμπλοκή του Facebook των 3 δισ. χρηστών (δηλαδή σχεδόν του μισού πλανήτη και πρακτικά του μεγαλύτερου μέρους του ανεπτυγμένου κόσμου) δείχνει ικανή να καταστήσει αυτή την πρακτική κυρίαρχη πραγματικότητα. Η απώλεια της πραγματικής οπτικής επαφής μεταξύ δύο ατόμων που αλληλεπιδρούν είναι ένα μείζον πρόβλημα στην κοινωνική συνοχή και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνίας είναι μη λεκτικό και αφορά τον ίδιο τον ήχο της φωνής, μικρές κινήσεις και χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματος, λεπτομέρειες που αφορούν την καθημερινή ένδυση/υπόδηση και πολλά άλλα.

Ο πρώτος τρόπος δημιουργίας εσόδων από αυτό το μετασύμπαν θα είναι μέσω της πώλησης προϊόντων και υπηρεσιών, καθώς σε ψηφιακούς χώρους πώλησης ο πελάτης θα μπορεί να κινηθεί χωρίς ποτέ να αντιμετωπίζει συνωστισμό, έχοντας πρόσβαση στο σύνολο των διαθέσιμων προϊόντων για πλήρη επίδειξη και σύγκρισή τους, με πάντα διαθέσιμο έναν (ψηφιακό τουλάχιστον) εκπρόσωπο-πωλητή για να τον καθοδηγήσει. Όπως τόνισε ο Ζούκερμπεργκ, η εταιρεία δεν θα δώσει βάρος στις πωλήσεις συσκευών 3D όπως τα Oculus, αλλά θα εκμεταλλευτεί την πολύ μεγάλη ψηφιακή οικονομία που θα ανοίξει ταυτόχρονα με το μετασύμπαν που επιδιώκει να δημιουργήσει. Κατά τον ίδιο, αυτό αφορά ψηφιακά προϊόντα για τα avatar των χρηστών, ωστόσο είναι προφανές ότι και το παραδοσιακό λιανεμπόριο και οι υπηρεσίες θα δουν άμεσα το όφελος από την δημιουργία ψηφιακών καταστημάτων για τα οποία η εταιρεία δεν θα πληρώνει ενοίκιο, ρεύμα, νερό, φύλαξη, τροφοδοσία και κυρίως εργαζόμενους με συμβάσεις και δικαιώματα. Όλες οι υπηρεσίες είτε θα είναι αυτοματοποιημένες είτε θα μπορούν να παρέχονται ψηφιακά από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, όπως ήδη συμβαίνει με τεράστιο αριθμό υπηρεσιών υποστήριξης που επανδρώνεται από προσωπικό στις πλέον φτωχές χώρες του κόσμου.

Τα παραπάνω έρχονται να «σκεπάσουν» σειρά αποκαλύψεων για το πώς το Facebook προωθεί την παραπληροφόρηση και το λόγο μίσους, προσδοκώντας μεγαλύτερα έσοδα, αλλά και για την εκμετάλλευση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών που έφτασε να χειραγωγεί εκλογικές διαδικασίες όπως αυτές στις ΗΠΑ που έφεραν στο Λευκό Οίκο τον Ντόναλντ Τραμπ…

avgi.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3vUp7ZP
via IFTTT

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021

Bild: Μια από τις πιο μισητές γυναίκες στην Ελλάδα...


 ...προσγειώνεται στην Αθήνα...

«Την Πέμπτη προσγειώνεται μια από τις πιο μισητές γυναίκες στην Ελλάδα: η Άνγκελα Μέρκελ» γράφει η Bild, σε άρθρο το οποίο τιτλοφορεί «Η χρεοκοπία των Ελλήνων κόστισε στην Ευρώπη 600 δις».

Σύμφωνα με... τη γερμανική εφημερίδα «η γερμανίδα καγκελάριος εξακολουθεί να βρίσκεται στην τρίτη θέση στη λίστα των μισητών Γερμανών μετά τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μια τέτοια σύγκριση είναι φυσιολογική στην Αθήνα: Εικόνες της Μέρκελ και του Σόιμπλε κυκλοφορούν εδώ για χρόνια με γένια του Χίτλερ, περιβραχιόνια με σβάστικα, σε τανκς ή ως φρουροί των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η Μέρκελ θέλει να κλείσει αυτό το κεφάλαιο: Σήμερα και την Παρασκευή σκοπεύει να αποχαιρετήσει τις κρίσεις της - τη δημοσιονομική και την προσφυγική. Και οι δύο προέρχονται από εδώ – από την Ελλάδα».

Υπενθυμίζεται ότι η υπηρεσιακή -πλέον- καγκελάριος αναμένεται σήμερα το βράδυ στην Αθήνα, σε μια από τις τελευταίες θεσμικές επισκέψεις της ως επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αποδεχόμενη την πρόσκληση του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη να επισκεφτεί την Ελλάδα, στο περιθώριο της Συνόδου ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων, στη Σλοβενία.

Ρόλος διαμεσολαβητή

Για την Καγκελαρία, «το ταξίδι στην Ελλάδα είναι σημαντική ένδειξη της στενής συνεργασίας των δύο χωρών», σε μια εποχή μετάβασης της Γερμανίας, παρότι το Βερολίνο προσδοκά στη συνέχιση του διαμεσολαβητικού του ρόλου, ιδίως στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, και στην «εποχή Σόλτς».

Η ίδια, άλλωστε, η Γερμανίδα Καγκελάριος δήλωσε πως θα «κοιμάται ήσυχη» παραδίδοντας τη σκυτάλη στον Όλαφ Σολτς και σε ένα συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα μεταξύ των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), των Πρασίνων και των Φιλελεύθερων (FDP) παρά τις «διαφορετικές πολιτικές», εφόσον ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Μέχρι τότε, Ελλάδα και Γερμανία «έχουν στο πλαίσιο της ΕΕ πολλά κοινά ζητήματα και συμφέροντα», είχε επισημάνει με αφορμή την επισημοποίηση του ταξιδιού η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος Ουλρίκε Ντέμερ, περιγράφοντας ως πεδία σύγκλισης μεταξύ των δύο χωρών τις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής, τη δημόσια υγεία, τη μετανάστευση.

Με πληροφορίες από Deutsche Welle




from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3CtaLlE
via IFTTT

Politico: Νέο κύμα κορωνοϊού χτυπά την Ευρώπη...


 Οι χώρες που πιέζονται περισσότερο...

Το Politico περιγράφει χαρακτηριστικά ότι ο εμβολιασμός αποδεικνύεται απαραίτητος αλλά όχι επαρκής για να περιοριστεί η εξάπλωση του κορωνοϊού, ο οποίος ευδοκιμεί φθινόπωρο και χειμώνας. Σημειώνει, δε, ότι οι χώρες έχουν χαλαρώσει τους περιορισμούς και τώρα εξετάζουν εκ νέου την εφαρμογή μέτρων για να περιορίσουν το νέο κύμα...

O εμβολιασμός «λύνει μόνον μέρος του προβλήματος, όχι ολόκληρο», δηλώνει ο καθηγητής Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου της Βρέμης, Χάγιο Ζέεμπ. Αν και το εμβόλιο παρέχει προστασία κατά της μόλυνσης, δεν είναι η απόλυτη ασπίδα, αφού η ανοσία φθίνει αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να στραφούν στις ενισχυτικές δόσεις. «Νομίζω ότι και η κοινή γνώμη συνειδητοποιεί, πλέον, ότι δεν έχει τελειώσει η πανδημία», προσθέτει.

Το Politico έκανε έρευνα και ανέλυσε τους αριθμούς για τους εμβολιασμούς, τα νέα κρούσματα, τα νοσοκομεία και τους θανάτους σε όλη την ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο και παρουσιάζει την εικόνα που προκύπτει. Όπως φαίνεται η εμβολιαστική εκστρατεία παραμένει ο κύριος καθοριστικός παράγοντας για το εάν η πανδημία μπορεί να περιοριστεί με επιτυχία, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα, όπως η μάσκα και τα πιστοποιητικά εμβολιασμού.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το τέταρτο κύμα φαίνεται να χτυπά την ανατολική Ευρώπη, με τα νέα hot spot του κορωνοϊού να βρίσκονται σε εκείνο το μέρος της Γηραιάς ηπείρου.

Στο ένα άκρο διακρίνεται μια ομάδα χωρών έχει επιτύχει υψηλά ποσοστά εμβολιασμού τόσο του ενήλικου πληθυσμού τους όσο και των μεγαλύτερων μαθητών. Κορυφαία στην κατηγορία είναι η Πορτογαλία, η οποία έχει περιορίσει επιτυχώς τις λοιμώξεις, και κρατά τις νοσηλείες στα νοσοκομεία και τους θανάτους σε χαμηλά επίπεδα. Στο άλλο άκρο είναι οι χώρες που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση, καθώς το μεγαλύτερο πληθυσμού δεν έχει εμβολιαστεί. Πρόκειται για την Βουλγαρία και τη Ρουμανία, που το σύστημα υγείας οδεύει προς κατάρρευση.

Η λίστα με τις τέσσερις ομάδες

Οι πρωταθλητές: Η επιτυχία της εμβολιαστικής εκστρατείας σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Μάλτα και η Ισπανία, όπου το ποσοστό άνω του 80% του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί πλήρως. Αυτό μεταφράζεται άμεσα σε πολύ χαμηλά νέων κρουσμάτων, θανάτων και νοσηλειών.

Χώρες που θα μπορούσαν να τα πάνε και καλύτερα: Βρετανία, Γερμανία και Αυστρία έχουν επιτύχει εμβολιαστική κάλυψη της τάξης του 65%-75% των πληθυσμών τους. Αυτό δεν είναι αρκετό, ωστόσο, για να σταματήσει η αύξηση νέων κρουσμάτων. Η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων στη Βρετανία συνέβαλε πολύ στην άνοδο του ποσοστού των μολύνσεων.

Χώρες που πάνε προς τα πίσω: Τα τρία κράτη της Βαλτικής -Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία- και ορισμένα στην Κεντρική Ευρώπη, όπως η Σλοβενία, καταγράφουν από τα υψηλότερα ποσοστά καθημερινών νέων κρουσμάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Την ίδια ώρα, τα ποσοστά εμβολιασμού αγγίζουν το 50%, αφήνοντας αρκετούς πολίτες απροστάτευτους έναντι του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα να είναι πολύ περισσότερες οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και οι θάνατοι σε σύγκριση με τους δυτικούς γείτονές τους.

Οι χώρες που πιέζονται: Οι δύο χώρες που υστερούν περισσότερο στους εμβολιασμούς είναι η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Τα υπερφορτωμένα συστήματα υγείας συνέβαλαν στην τέλεια καταιγίδα για το τρέχον κύμα του ιού, το οποίο βλέπει ανησυχητικά υψηλά επίπεδα νοσηλείας.



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/2ZxuSjH
via IFTTT

Fast... Faster... Fascist...


 Ζήτω η 28η Οκτωβρίου με μνήμη και γνώση.

Σήμερα θα μιλήσουν πολλοί για... εθνική ενότητα. Το απαιτεί η μέρα. Ωστόσο, η εθνική ενότητα δεν μπορεί να περιλαμβάνει εχθρούς της δημοκρατίας και της ελευθερίας, εκείνους δηλαδή που κυρίως την εμπορεύονται.

"Αντίφωνο Κωστής Παπαϊωάννου" (FB)



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/2XZyCuc
via IFTTT

Ιστορία μου... αμαρτία μου!...


 Οι επέτειοι και η εκδίκηση της ιστορίας: «Ποτέ Ξανά» τι;...

Περήφανη για τους μαθητές και τις μαθήτριες που παρέλασαν, δήλωσε η υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως μετά την παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου στην Αθήνα, σημειώνοντας ότι «τιμούμε τον μεγάλο αγώνα των προγόνων μας κατά του φασισμού και του ναζισμού και όλους εκείνους που υπερασπίστηκαν την πατρίδα μας, ώστε να ζούμε σήμερα ελεύθεροι».

Νωρίτερα, σε... ανάρτησή της στα social media τόνισε μεταξύ άλλων ότι «οι αγώνες τους ενάντια στο ναζισμό και στο φασισμό είναι φάρος για τις επόμενες γενιές: για να μην επιτρέψουμε ποτέ να ζήσει η ανθρωπότητα ξανά τέτοια θηριωδία».

«Ποτέ ξανά» λοιπόν το μήνυμα της υπουργού Παιδείας, το ίδιο με το «ποτέ ξανά» προηγούμενων υπουργών Παιδείας.

Το «Ποτέ ξανά» θα μπορούσε, βεβαίως, στις σημερινές συνθήκες, να προκαλέσει πικρό γέλιο, μιας και, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού ζει ακριβώς τη βίαιη επιστροφή όλων αυτών που ξορκίζονται με ένα «ποτέ ξανά».

Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να απευθύνει και μια εύλογη ερώτηση στην υπουργό της Παιδείας. Ωραία, «ποτέ ξανά» αλλά σε τι ακριβώς;

Και το λέμε αυτό καθώς όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες γνωρίζουν καλά ότι πολλές φορές οι σχολικές γιορτές γι' αυτή ή την άλλη εθνική επέτειο μόνο χασμουρητά προκαλούν σε όσους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, είναι υποχρεωμένοι να τις παρακολουθήσουν.

Ίσως γιατί η κυρίαρχη πολιτική προωθεί την άγνοια του παρελθόντος, καθώς γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν. Ίσως γιατί στο κλίμα της εποχής ευδοκιμεί η υποταγή σ' ένα παρόν που θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο, ενώ συγχρόνως ξεριζώνονται ερωτήματα που μπορούν να υπονομεύσουν αυτή την εικόνα. Ίσως και γιατί οι περισσότεροι δεν αντέχουν να ακούν σε κάθε επέτειο για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», πολλές φορές άλλοτε από εκείνους που εκποιούν κομμάτι κομμάτι την ελληνική γη και φτωχοποιούν τον λαό, άλλοτε από εκείνους που έχουν σκύψει το κεφάλι σε αυτή την κατάσταση.

Ίσως για κάποιους από αυτούς τους λόγους να κοιτούν, δάσκαλοι, γονείς και μαθητές, συχνά τα ρολόγια τους πότε θα τελειώσει κι αυτή η σχολική γιορτή. Ίσως κάποιοι από αυτούς τους λόγους να πριμοδοτούν την αδυναμία μεγάλου τμήματος των μαθητών να διηγηθούν σε γενικές γραμμές το «τι», το «πώς» και το «γιατί» σε σημαντικούς σταθμούς της νεοελληνικής ιστορίας.

Αναφερόμαστε σ' ένα ολοένα και αυξανόμενο τμήμα μαθητών μας που αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους χωρίς χάσματα και αντιφάσεις, να κάνουν λογικές αφαιρέσεις ή να κατανοούν γραπτά κείμενα εκτός από τα υποτυπώδη, που σκοντάφτουν σε ερωτήσεις που απαιτούν κρίση. Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς στη γενίκευση του φαινομένου μπορούμε να μιλήσουμε για την εφιαλτική προοπτική μιας τεχνολογικώς υπεραναπτυγμένης και παράλληλα πειθαρχημένης κοινωνίας «κατακερματισμένων ανθρώπων» – υπηκόων, ένα είδος «προσοντούχων αγραμμάτων» και αργότερα «σοφών άσχετων».

Ιστορία μου... αμαρτία μου!

Στο πλαίσιο έρευνας που έγινε από το τμήμα Iστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου στις απαντήσεις ενός μεγάλου τμήματος των μαθητών ξεπρόβαλε μια πραγματική «σαλάτα», και μάλιστα με τα χειρότερα και πιο μπαγιάτικα υλικά που αναδεικνύει τόσο την απουσία της ιστορίας από το ελληνικό σχολείο όσο και τη γενικότερη σύγχυση και ασυνέχεια στις ιστορικές αποσκευές των μαθητών μας.

Σε άλλη πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε μαθητές Γυμνασίων (ημερησίων και εσπερινών) και Επαγγελματικών Λυκείων και Σχολών (ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ) έγινε φανερό ότι ένα μεγάλο μέρος των ερωτηθέντων δεν γνώριζε τι ακριβώς γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου και τη 17η Νοεμβρίου. Μάλιστα, ένα μέρος των μαθητών μπέρδευε, μέσα σ' ένα «σύννεφο» ιστορικής άγνοιας, τα γεγονότα των τριών επετείων, άλλοι θεωρώντας ότι την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τη νίκη των Ελλήνων απέναντι στους Γερμανούς και άλλοι ότι στο Πολυτεχνείο πολέμησαν οι Έλληνες με τους Γερμανούς.

Τα πράγματα δεν φαίνεται να καλυτερεύουν όταν ερχόμαστε στους πτυχιούχους των Πανεπιστημίων μας. Στις προφορικές εξετάσεις αποφοίτων της Νομικής που διεκδίκησαν πρόσφατα μια θέση στο Δικαστικό Σώμα (Εθνική Σχολή Δικαστών), οι απαντήσεις στις ερωτήσεις έσπαγαν κόκαλα!

Σε ερώτηση εξεταστή σε υποψήφιο «για το τι συνέβη στο Βατερλό, στις 18 Ιουνίου του 1815» δόθηκε από τον τελευταίο η αποστομωτική απάντηση: «Ναυμαχία»!

Άλλη υποψήφια για εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστών, ερωτάται για το αν γνωρίζει κάτι για τη δράση της Λέλας Καραγιάννη –την «ψυχή» της οργάνωσης της Αντίστασης την περίοδο της γερμανικής Κατοχής– και απαντά ότι η μόνη που γνωρίζει είναι η ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη!

Την ίδια τύχη είχαν όμως και ο Μπενίτο Μουσολίνι, όπως και ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοβ, γνωστότερος ως Λένιν. Υπήρξαν υποψήφιοι που δεν ήξεραν ούτε ποιος ήταν ο γνωστός Ιταλός δικτάτορας, ούτε ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Εκπαίδευση... ιστορικής σύγχυσης

Προφανώς και το πρόβλημα έχει αιτίες που ξεφεύγουν από όσα διαδραματίζονται μέσα στις σχολικές τάξεις. Αλλά μήπως με όλα τα παραπάνω υπονοούμε ότι η εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά μας είναι αθώα;

Tα βιβλία και οι όροι διδασκαλίας της ιστορίας φανερώνουν, ίσως, περισσότερο από κάθε τι άλλο τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι του υπουργείου Παιδείας την εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς πριμοδοτούν μια επιδερμική συσσώρευση ενός όγκου ασύνδετων μεταξύ τους γνώσεων. Είναι χαρακτηριστικά όσα σημειώνει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος -για την εξεταστέα ύλη της Ιστορίας- σ' ένα του άρθρο του: «... Εγκύψτε, παρακαλώ, σ' αυτή την ύλη. Είναι μνημείο ιστορικής λοβοτομής... Δηλαδή από την ιστορική ροή, από τη διαδοχή γεγονότων που ακολουθούν τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος, ένα βλακώδες “τσιμπιδάκι” τσιμπάει ένα γεγονός εδώ, μία συνθήκη παραπέρα, ένα φαινόμενο ή έναν θεσμό πιο εκεί, χωρίς συνοχή, χωρίς συνέχεια, προχωρώντας με άλματα, αποκόβοντας τα αίτια από τα αιτιατά, διαχωρίζοντας τα πρόσωπα από τις ενέργειες, αποδεσμεύοντας την οικονομία από την πολιτική και τα γράμματα από την κοινωνική συγκυρία, τη διπλωματική ιστορία από την ευρωπαϊκή ή την παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. H Ιστορία που ζητούμε από τους υποψηφίους μας να αποστηθίσουν είναι ένα καγκουρό που προχωρεί με πηδηματάκια».

Αλλά και στα νέα βιβλία Ιστορίας Δημοτικού και Γυμνασίου ο θρυμματισμός είναι συντριπτικός, ο ιστορικός χρόνος δεν υπάρχει, η συνολική αφήγηση σφαγιάζεται σε πληροφορίες, εικόνες, αριθμούς και πηγές. Απομένει η τμηματική πληροφορία, η αποσπασματική είδηση, το απομονωμένο γεγονός, χωρίς το «πώς» και το «γιατί».

Αν δεχτούμε ότι η άγνοια του παρελθόντος δεν προκαλεί μόνο συγχύσεις στη γνώση του παρόντος αλλά και υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν, τότε μπορεί ένας μαθητής να ρωτήσει: Εντάξει, ποτέ ξανά, αλλά σε τι;

Χρήστος Κάτσικας

efsyn.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3nVcD0v
via IFTTT

Πλούσιο δώρο...

 
Εκθειάζει η κυβέρνηση τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά σπεύδει να κλείσει και δουλειές πριν έρθουν οι επενδυτές. Ο λόγος για τον ΔΕΔΔΗΕ, του οποίου η αυστραλιανή Macquarie παίρνει το 49%, αλλά η διοίκησή του αγοράζει κτίριο όπου στεγαζόταν ώς το 2016 ο ΟΠΑΠ, στον Κηφισό. Το ίδιο κτίριο... προσπάθησε να αγοράσει η Περιφέρεια Αττικής δίνοντας 19 εκατ. ευρώ...

Τότε, η αντιπολίτευση προκάλεσε μεγάλο θόρυβο όπως και οι εργαζόμενοι, καθώς η πρόσβαση από σταθμό μετρό είναι δυσχερέστατη, ενώ το Ελεγκτικό Συνέδριο απεφάνθη το 2018 ότι η τιμή είναι 50% πάνω από την αντικειμενική αξία. Πάντως, τώρα ο ΔΕΔΔΗΕ ετοιμάζεται να δώσει σχεδόν 22 εκατομμύρια...

A.X.

Η Εφημερίδα των Συντακτών



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3BsAZmK
via IFTTT

Πανηγυρίζει...


 Μπορεί οι επτά αστυνομικοί να κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από πρόθεση για το θάνατο του 18χρονου Ρομά στο Πέραμα, αλλά ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνης Γεωργιάδης πανηγυρίζει -όπως έκανε και από την πρώτη στιγμή- παρεμβαίνοντας για μία ακόμη φορά στο... έργο της Δικαιοσύνης. Το ίδιο είχε κάνει νωρίτερα και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος που -σημειώνεται- είχε επισκεφθεί τους κρατούμενους αστυνομικούς.

Σε ανάρτησή του στο Twitter, ο Άδωνης Γεωργιάδης αναφέρει:

«Τώρα άραγε μπορώ να πω ένα μπράβο στην Ελληνική Δικαιοσύνη για την απόφαση της να αφήσει ελεύθερους και άνευ περιοριστικών όρων τους 7 αστυνομικούς ή πάλι θα στενοχωρηθεί ο @syriza_gr η @EFSYNTAKTON η @AvgiOnline ο @d_tzanakopoulos ο @giorgoskyritsis και οι υπόλοιποι;»...

documentonews.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/311C4FC
via IFTTT

Μνήμες διαθεσιμότητας φέρνει ο Βορίδης...


 Τη διαχείριση των ταλέντων (talent managment) εισάγει ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης για την επικείμενη αναμόρφωση του συστήματος αξιολόγησης του Δημοσίου. Πρόκειται για νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί εντός του 2022 και παράλληλα θα ετοιμαστεί το νέο σύστημα επιλογής προϊσταμένων ως βασικός πυλώνας του... αναμορφωμένου συστήματος αξιολόγησης.

Πρόκειται για μια συζήτηση που ανοίγει ξανά ο υπουργός Εσωτερικών, αλλά στον κόσμο της δημοσιοϋπαλληλίας προκαλεί τρόμο, επαναφέροντας μνήμες του 2014, όταν ο τότε υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Κυριάκος Μητσοτάκης έθετε μαζικά σε διαθεσιμότητα υπαλλήλους του Δημοσίου προκειμένου διά της αξιολόγησης να γίνουν απολύσεις!

Βέβαια, σε επικοινωνία της ΑΥΓΗΣ με συνεργάτες του υπουργού Εσωτερικών Μ. Βορίδη, οι ίδιοι μεταφέρουν ότι «η αξιολόγηση σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με απολύσεις στο Δημόσιο». Για τη δε αξιολόγηση με βάση τα ταλέντα και τις δεξιότητες των υπαλλήλων, οι ίδιοι υπογραμμίζουν ότι σκοπός είναι «η αξιολόγηση να συνδέεται ευθέως με την καλύτερη αξιοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων». Σε αδρές γραμμές ο Μ. Βορίδης επιμένει στη θέση ότι «το νέο σύστημα αξιολόγησης θα λειτουργεί ως ένα σύστημα talent management και θα ενσωματωθεί στο ευρύτερο πλαίσιο επιλογής προσωπικού που ξεκινάει από το ΑΣΕΠ και τον πανελλαδικό διαγωνισμό προσλήψεων και εξελίσσεται μετά και την τοποθέτηση του υπαλλήλου στην υπηρεσία».

Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 2021 ο Μ. Βορίδης είχε δηλώσει ότι «σε αυτή τη δεκαετία μειώσαμε τους δημόσιους υπαλλήλους κατά 400.000 και το Δημόσιο δεν κατέρρευσε». Ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει, μάλιστα, «υπερβολή» τον αριθμό των «πρόσθετων» 400.000 δημοσίων υπαλλήλων, πράγμα που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον κόσμο της δημοσιοϋπαλληλίας!

Σε ηπιότερους τόνους, ο Μ. Βορίδης επαναφέρει μέσω δήλωσής του στην εφημερίδα Τα Νέα το πώς σχεδιάζει την αξιολόγηση. Ο ίδιος αναφέρει: «Μια αξιολόγηση από την οποία προκύπτει ότι 50 είναι άριστοι υπάλληλοι και οι 45 υπάλληλοι του 8 και του 8,9, δηλαδή πάρα πολύ καλοί, και ταυτόχρονα είναι βαριά γραφειοκρατική, επαχθής διοικητικά, απέχει δε δύο χρόνια από την αξιολογούμενη περίοδο δεν έχει νόημα». «Μελετάμε την αλλαγή του συστήματος αξιολόγησης μεταφέροντας την έμφαση στην αξιολόγηση των οργανικών μονάδων στην επίτευξη των στόχων στην αλλαγή του συστήματος επιλογής προϊσταμένων και σε μία αξιολόγηση που θα αξιολογεί δεξιότητες και θα ανοίγει δρόμους καριέρας και βελτίωσης για τους δημόσιους υπαλλήλους» είπε ο Μ. Βορίδης.

Σε κάθε περίπτωση, επί ημερών Μητσοτάκη στην κυβέρνηση δεν έχει τηρηθεί τίποτα από τις διακηρύξεις για αξιοκρατία στο Δημόσιο ούτε στις επιλογές προϊσταμένων, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τουναντίον, καθημερινά παρατηρούν απευθείας τοποθετήσεις προϊσταμένων, όπως και τοποθετήσεις μετακλητών υπαλλήλων σε θέσεις προϊσταμένων! «Δεν εφαρμόζεται τίποτα που να εδράζεται σε μια αντικειμενική αξιολόγηση» εξηγούν στην ΑΥΓΗ υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι με μεγάλη απογοήτευση…

Ηλέκτρα Βισκαδουράκη 

ΑΥΓΗ



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3CjfENX
via IFTTT

Οικονομικά καταστροφικές οι ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΗ και ΔΕΔΔΗΕ...


 Θα αυξάνουν τιμολόγια για να δίνουν εκατ. σε μετόχους...

«Η απόφαση της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι μία απόφαση απαράδεκτη και οικονομικά καταστροφική. Είναι οικονομικά καταστροφική για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας και των επιχειρήσεων. Αυτό δηλαδή που αποφάσισε το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας είναι να αυξηθεί το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας, χωρίς όμως να έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν σ’ αυτήν την αύξηση το Ελληνικό Δημόσιο που είναι σήμερα μέτοχος στην ΔΕΗ. Αυτή η απόφαση στην πραγματικότητα σημαίνει... το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Η κυβέρνηση αντιλέγει ότι θα συνεχίσει να έχει το Ελληνικό Δημόσιο την καταστατική μειοψηφία, θα μπορεί να βάζει βέτο… Ας μην γελιόμαστε. Έχουμε μπει σε μία διαδικασία ανάλογη με τη διαδικασία στην οποία είχε εισέλθει ο ΟΤΕ από την πρώτη στιγμή που πουλήθηκε το πρώτο πακέτο μετοχών του μέχρι το τέλος του 2008, όταν ο ΟΤΕ πέρασε ολοκληρωτικά, στην Deutsche Telekom. Σ’ αυτή την διαδικασία πια βρίσκεται η ΔΕΗ.» εξήγησε αρχικά ο Λεωνίδας Βατικιώτης, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΤPP.
Πρόσθεσε πως «αν θέλουμε να δούμε τις προθέσεις του Ελληνικού Δημοσίου, κάλλιστα μπορούμε να αξιολογήσουμε την απόφαση που έλαβε η ΔΕΗ το καλοκαίρι, βάση της οποίας, υιοθέτησε και η ίδια η ΔΕΗ την πολιτική τιμολόγησης που εφαρμόζουν οι ιδιωτικές εταιρείες. Δηλαδή να τιμολογεί τους πελάτες της, (μιλάμε για το 67% των ρολογιών που υπάρχουν στην Ελλάδα) όχι με μία σταθερή κιλοβατώρα, αλλά σε συνάρτηση με τη διαμόρφωση του χρηματιστηρίου ενέργειας. Αυτό δηλαδή που οι περισσότεροι ξέραμε εδώ και δεκαετίες, ότι υπήρχε ένα σταθερό κόστος της κιλοβατώρας και στη συνέχεια είχαμε τις διάφορες επιβαρύνσεις από ΕΡΤ, Δήμους κλπ το ξεχνάμε. Καταλαβαίνουμε ότι αυτή η ΔΕΗ όσο διατηρούσε τον παλιό τρόπο τιμολόγησης, αποτελούσε ένα αγκάθι για τις ιδιωτικές εταιρείες, γιατί σε αυτό το περιβάλλον των τρομερών ανατιμήσεων, ο καθένας μπορούσε πει ότι θα παραμένω στην ΔΕΗ γιατί ξέρω ποιο είναι το κόστος. Αναφέρω αυτό το γεγονός για να δείξω ότι αυτή η διαβεβαίωση που έδωσε η κυβέρνηση ότι θα συνεχίσει με την καταστατική μειοψηφία που έχει το Ελληνικό Δημόσιο να παρεμβαίνει στην αγορά και να ρυθμίζει τα του ανταγωνισμού προς όφελος των καταναλωτών είναι στάχτη στα μάτια μας. Δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα».

Σχολιάζοντας μέτρα ελάφρυνσης, ύψους 500 εκατ. που εξήγγειλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την «ανακούφιση» των νοικοκυριών από τις μεγάλες αυξήσεις, σημείωσε πως «τα μέτρα αυτά τα οποία λαμβάνονται δεν είναι αδιάφορα, δεν είναι κενά περιεχομένου». Συμπλήρωσε ωστόσο πως «είναι όμως μέτρα τα οποία έρχονται εκ των υστέρων να διαχειριστούν την αύξηση των τιμολογίων. Δεν είναι μέτρα τα οποία παρεμβαίνουν στην αγορά και καταστέλλουν τις τιμές, για να το πούμε λιγάκι με χονδροειδή τρόπο. Δηλαδή το ζητούμενο σήμερα ήταν να μπορέσει κάποιος να παρέμβει στην αγορά και να σπάσει αυτό το διαρκές σερί ανατιμήσεων που υπάρχει στους λογαριασμούς».

Ο ΔΕΔΔΗΕ στη «χειρότερη εταιρεία που θα μπορούσε να τον αγοράσει»

Συνέδεσε την παράδοση της ΔΕΗ σε ιδιώτες με «τη δεύτερη δραματική απόφαση που πήρε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΗ, που είναι η ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ. Η εταιρεία δηλαδή που διαχειρίζεται το δίκτυο, τις κολόνες τις ΔΕΗ, τα σύρματα της ΔΕΗ που φτάνουν στο σπίτι μας».

Μάλιστα σχολίασε πως «η Macquarie, η Αυστραλιανή εταιρεία που αγόρασε τον ΔΕΔΔΗΕ, την εταιρεία που έχει στον έλεγχό της τα δίκτυα είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να πάρει αυτή την εταιρεία. Γιατί είναι ένα κερδοσκοπικό ταμείο, ένα fund. Δεν είναι καν μία γερμανική για παράδειγμα εταιρεία ενέργειας που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι “ρε παιδιά να αλλά αυτοί κουβαλάν τεχνογνωσία”. Είναι ένα fund το οποίο εξειδικεύεται σε επενδύσεις σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις, εκμεταλλεύεται το γεγονός πως όλοι μας δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή, πέραν από το να αυξήσουμε, πέρα από το να είμαστε συνεχώς πελάτες τους και ξέροντας αυτήν την βεβαιότητα, αυξάνουν συνεχώς τις τιμές.

Για να σκεφτούμε τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια, όταν θα ξεκινήσει ο ΔΕΔΔΗΕ υπό τον έλεγχο των Αυστραλιανών. Συνεχώς θα αυξάνει τις τιμές του, γιατί το ζητούμενο θα είναι να εμφανίσει κέρδη, να δώσει μερίσματα στους μετόχους. Πού θα πάνε τα τιμολόγια που θα πληρώνουμε εμείς; Καταλαβαίνουμε όλοι πως το αποτέλεσμα θα είναι να αυξηθούν ακόμα παραπάνω τα τιμολόγια και ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος του μισθού μας ή των εσόδων των επιχειρήσεων να πρέπει να πηγαίνουν στους Αυστραλιανούς, προκειμένου να έχουνε διευθυντές, όπως έχουν αποδεδειγμένα, οι οποίοι αμείβονται με εκατομμύρια ευρώ ακόμα και σε έναν χρόνο μέσα».

Κανένας έλεγχος της τιμολόγησης εν μέσω πρωτοφανούς ενεργειακής κρίσης

«Ξέρετε» συνέχισε ο Λεωνίδας Βατικιώτης, «το χειρότερο δεν είναι ότι ξεπουλιέται ή ιδιωτικοποιείται η ΔΕΗ και ιδιωτικοποιείται και ο ΔΕΔΔΗΕ. Το χειρότερο είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο γίνονται όλα αυτά τα πράγματα. Και το περιβάλλον είναι μια πρωτοφανής για τις τελευταίες δεκαετίες στην ενεργειακή κρίση που αντιμετωπίζει όχι μόνο η Ελλάδα αλλά κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση».

Αναφέρθηκε εκτενώς στο «βίαιο», όπως το χαρακτήρισε, πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης της χώρας, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι ένα πρόγραμμα το οποίο είναι εξωφρενικό. Καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έχει υιοθετήσει τόσο ραγδαίες προθεσμίες απολιγνιτοποίησης, ούτε καν η Γερμανία. Το υιοθέτησε η Ελλάδα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό ήταν ένα δώρο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας προς τους εισαγωγείς φυσικού αερίου» τόνισε.

«Αυτή η ενεργειακή κρίση είναι και αποτέλεσμα της πολιτικής που έχει υιοθετήσει για την απολιγνιτοποίηση. Σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα έχει υιοθετήσει ένα πρόγραμμα ραγδαίας, αδικαιολόγητα ραγδαίας, βίαιης απολιγνιτοποίησης. Δεν είχε καμία υποχρέωση να ακολουθήσει αυτό το πρόγραμμα που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός το Σεπτέμβριο του 2019.Το προηγούμενο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, το ΕΣΕΚ, αναφέρομαι στο ΕΣΕΚ του ΣΥΡΙΖΑ, προέβλεπε ένα πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης το οποίο ουσιαστικά θα έκλεινε τις λιγνιτικές μονάδες στην Ελλάδα το 2040 περίπου. Ήρθε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2019 τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 19΄, αναγγέλλει από το βήμα του ΟΗΕ μάλιστα στην Γενική Συνέλευση Πρωθυπουργού στην επιτάχυνση του προγράμματος απολιγνιτοποίησης και στην πράξη η απολιγνιτοποίηση στην Ελλάδα θα γίνει το 2023. Σε 2 χρόνια θα έχουν κλείσει όλες οι λιγνιτικές μονάδες.

Αυτό είναι ένα πρόγραμμα το οποίο είναι εξωφρενικό. Καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έχει υιοθετήσει τόσο ραγδαίες προθεσμίες απολιγνιτοποίησης, ούτε καν η Γερμανία. Το υιοθέτησε η Ελλάδα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό ήταν ένα δώρο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας προς τους εισαγωγείς φυσικού αερίου. Γιατί θα μπορούσε να πει κάποιος “ότι ρε παιδιά εντάξει, αντιδράτε, δεν θέλετε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;”. Το δράμα, η γελοιότητα του ελληνικού προγράμματος απολιγνιτοποίησης εντός πολλών εισαγωγικών πράσινης μετάβασης είναι πως βγαίνουν λιγνιτικές μονάδες από το ενεργειακό μείγμα και ο λιγνίτης, όχι για να μπούν αυτοί, αλλά για να μπει φυσικό αέριο. Και αυτό το οποίο είδαμε και στην έκθεση που έβγαλε το καλοκαίρι το διακυβερνητικό πάνελ για την κλιματική αλλαγή, αλλά και στις αποφάσεις που θα παρθούν στην Σύνοδο της Γλασκόβης σε λίγες εβδομάδες, θα δούμε ότι στο στόχαστρο πια μπαίνει το μεθάνιο, που είναι το παραπροϊόν του φυσικού αερίου. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι το ελληνικό πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης ουσιαστικά επιτάχυνε την ενεργειακή μετάβαση, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες επενδύσεις μέχρι στιγμής. Αυτή λοιπόν είναι η βίαιη απολιγνιτοποίηση».

Εξήγησε ωστόσο ότι η ανάλυση αυτή δεν προκύπτει από κάποια άρνηση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. «Προφανώς όλοι συμφωνούμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα και αποτελεί απειλή όχι για το μέλλον, για το σήμερα. Την βλέπουμε, είναι ορατή, τις ακραίες καιρικές συνθήκες, τους καύσωνες, τις πυρκαγιές, τις έντονες βροχοπτώσεις κτλ, κτλ. Αυτό το λέω για να προλάβω κάποιον που θα έλεγε μήπως αμφισβητείτε την κλιματική αλλαγή. Όχι δεν αμφισβητούμε την κλιματική αλλαγή. Αυτό το οποίο αμφισβητούμε είναι μία ιεράρχηση η οποία εκμεταλλεύεται, σπεκουλάρει πάνω στην κλιματική αλλαγή προκειμένου να περιθωριοποιήσει τις λιγνιτικές μονάδες της δημόσιας ΔΕΗ και να δώσει την κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών στις μονάδες φυσικού αερίου του Κοπελούζου ή του Μυτιληναίου. Γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα το οποίο γίνεται και μάλιστα για να καταλάβουμε τι φαιδρότητες έχουν γίνει αυτή την περίοδο, είναι τόσο αλλοπρόσαλλη, τόσο επιπόλαιη η ενεργειακή πολιτική και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας φυσικά, που έφτασε το πετρέλαιο θέρμανσης να είναι φθηνότερο απ’ το φυσικό αέριο. Έχει υπάρξει μια πλήρης ανατροπή στο πρόγραμμα, στον ενεργειακό σχεδιασμό και αυτό το οποίο απαιτείται σε ό,τι αφορά τους λογαριασμούς της ενέργειας είναι να αναθεωρηθεί η ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, το πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης να πάει πιο μακριά».

Τέλος, ειδική αναφορά έκανε ο οικονομολόγος και στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, βάζοντας στο κάδρο την αξιωματική αντιπολίτευση. Κατήγγειλε πως διεθνώς, καθώς λείπει ο δημόσιος έλεγχος, στις αγορές της Ενέργειας γίνεται ένα πάρτι που έχουν στήσει οι κερδοσκόποι.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να υλοποιηθεί για παράδειγμα το Χρηματιστήριο Ενέργειας. Είναι ένας πανευρωπαϊκός σχεδιασμός που ουσιαστικά ενοποιεί την αγορά ενέργειας. Γιατί ενοποιεί την αγορά ενέργειας; Για τον πάρα πολύ απλό λόγο να γίνει η ενέργεια ένα διεθνώς εμπορεύσιμο αγαθό. Και γιατί να μην γίνει ένα διεθνώς εμπορεύσιμο αγαθό; Θα σας πω, ας δούμε τι γίνεται αυτή τη στιγμή, το πάρτι που έχουν στήσει οι κερδοσκόποι στις αγορές τις ενέργειας. Γιατί όσο η ενέργεια αποτελούσε ένα κοινωνικό αγαθό που το παρήγαγε μία δημόσια επιχείρηση η οποία μπορούσε να είναι υπό τον έλεγχο της Βουλής για παράδειγμα.

Ξέρουμε πολύ καλά τι συνέβαινε, έτσι; Ξέρουμε πολύ καλά τι συνέβαινε και με τους διορισμούς και με ρουσφετολογικές προμήθειες, και με τους εργολάβους, και με τις σχέσεις τις απαράδεχτες που υπήρχαν με το ενοικιαζόμενο προσωπικό κλπ. Παρόλα αυτά όμως ήταν ένας δημόσιος οργανισμός, ο οποίος λειτουργούσε για έναν απλό λόγο. Για να προσφέρει ρεύμα σε όλους εμάς. Αυτήν τη στιγμή τα τιμολόγια έχουν τιναχτεί σε βάρος και των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Γιατί; Γιατί αυτό το οποίο προέχει είναι να λειτουργεί ως εμπόρευμα, είναι η χρηματιστηριακή τιμή. Και αυτό μάλιστα το κριτήριο θα το δούμε στην πλήρη του ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια»...

thepressproject.gr


from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3nzpZzi
via IFTTT

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021

Γιατί δεν πείθει η κυβερνητική εκστρατεία τους ανεμβολίαστους...

 
Ένα άλλο μείγμα στην εκστρατεία πειθούς υπέρ των εμβολίων χρειάζεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση καθώς όπως προκύπτει από την έρευνα  κοινής γνώμης του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ σε συνεργασία, με την εταιρεία ερευνών Prorata,  για σημαντική μερίδα των μη εμβολιασμένων η αίσθηση άσκησης «πίεσης» για εμβολιασμό φαίνεται να λειτουργεί ως αντικίνητρο και... ανασταλτικός παράγοντας.

Στην έρευνα επίσης, αναλύονται τα «ιδεολογικά» χαρακτηριστικά εμβολιασμένων και μη από όπου  συνάγεται ότι η απόφαση για εμβολιασμό ή μη εμβολιασμό διασταυρώνεται και με τη δυναμική των πολιτικών εξελίξεων

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την 1η έως και τις 7 Οκτωβρίου με το ΕΝΑ να δημοσιεύει το πρώτο μέρος της.

Αναλυτικά τα ευρήματα

Σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμένους, με βάση τα πρώτα ευρήματα της έρευνας, την απόφαση για εμβολιασμό τροφοδοτούν δύο βασικοί παράγοντες. Αφενός η ατομική έγνοια για την προσωπική υγεία, αφετέρου το συλλογικό ενδιαφέρον για την προστασία του κοινωνικού συνόλου και των οικείων προσώπων.

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Επιπρόσθετα, ως κύρια πηγή για την καλλιέργεια εμπιστοσύνης προς τον εμβολιασμό αναγνωρίζονται οι ειδικοί που παρεμβαίνουν στο δημόσιο διάλογο και δευτερευόντως ο προσωπικός ιατρός.  Αντίθετα με την εμπιστοσύνη που εμφανίζεται να προκαλεί η επιστημονική κοινότητα σε όσους αποφασίζουν να εμβολιαστούν, η κυβερνητική εκστρατεία, η στάση των πολιτικών κομμάτων ή η Εκκλησία εμφανίζονται να διαδραματίζουν ελάχιστο ρόλο στη διαμόρφωση της σχετικής απόφασης.

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Σε ό,τι αφορά τους μη εμβολιασμένους, η απόφαση για μη εμβολιασμό τροφοδοτείται από δύο κυρίως πηγές. Πρώτον, από την ατομική έγνοια για την προσωπική υγεία, δηλαδή από την ανησυχία για άμεσες ή ενδεχόμενες παρενέργειες του εμβολίου. Δεύτερον, από την ενόχληση που προκαλείται από την πίεση που θεωρούν ότι ασκείται για εμβολιασμό. Από εκεί και πέρα ως άλλες πηγές, λιγότερο σημαντικές και με σειρά κατάταξης αναφέρονται τα «έχω ήδη νοσήσει από Covid-19», «δεν πιστεύω ότι κινδυνεύω σοβαρά από τον Covid-19», «γιατί τα εμβόλια δεν είναι τόσο αποτελεσματικά», «γιατί δεν μου το επιτρέπει κάποιο θέμα υγείας που έχω», «για θρησκευτικούς λόγους».

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Από τα παραπάνω ευρήματα προκύπτουν τρεις διαπιστώσεις:

Για την πλειονότητα των μη εμβολιασμένων το κίνητρο για την απόφασή τους είναι η ατομική έγνοια για την προσωπική υγεία. Δηλαδή, αν και αναγνωρίζουν την απειλή του κορωνοϊού, εντέλει θεωρούν ότι κινδυνεύουν περισσότερο από τις εκτιμώμενες από εκείνους επιπτώσεις του εμβολιασμού.

Για σημαντική μερίδα των μη εμβολιασμένων η αίσθηση άσκησης «πίεσης» για εμβολιασμό φαίνεται να λειτουργεί ως αντικίνητρο και ανασταλτικός παράγοντας. Δηλαδή δεν διατυπώνεται μια επί της αρχής επιφύλαξη προς τον εμβολιασμό καθαυτό, αλλά μια αντίδραση στην πρακτική με την οποία επιλέγεται αυτός να υλοποιηθεί.

Με την εξαίρεση των «θρησκευτικών πεποιθήσεων», δηλαδή μιας δογματικής άρνησης, που όμως φαίνεται να διαδραματίζουν περιθωριακό ρόλο εν προκειμένω, τα υπόλοιπα επιχειρήματα φανερώνουν αδύναμη, ατελή και –για μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού– αντίθετου αποτελέσματος στρατηγική επικοινωνίας και πειθούς για τον εμβολιασμό.

Αυτή ίσως αποτελεί και την κρίσιμη παράμετρο της πλειοψηφικής απάντησης στο ερώτημα που απευθύνεται στους μη εμβολιασμένους και αφορά την πιθανότητα να αποφασίσουν να εμβολιαστούν εντός των επόμενων 12 μηνών. Στην ερώτηση αυτή το 23% απαντάει πως είναι «πολύ απίθανο» να εμβολιαστεί και το 53% δηλώνει «βέβαιο» ότι δεν θα εμβολιαστεί.

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Άρα, στη βάση αυτών των ευρημάτων, για την αύξηση της εμβολιαστικής κάλυψης φαίνεται να απαιτείται μια διαφορετική στρατηγική προσέγγισης και πειθούς ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού, το οποίο, διατυπώνοντας μη δογματικές –λιγότερο ή περισσότερο εύλογες ή και προσχηματικές–ανησυχίες και επιφυλάξεις μέχρι και τώρα, δεν πείθεται για την αξία του εμβολιασμού, σε επίπεδο τόσο ατομικής όσο και συλλογικής προστασίας.

Το ιδεολογικό προφίλ

Διερευνώντας τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων, παρατηρούμε ότι, με βάση την αυτοτοποθέτηση στον άξονα «Αριστερά – Δεξιά», οι «αριστεροί» είναι εκείνοι στους οποίους καταγράφεται το μικρότερο ποσοστό μεταξύ των μη εμβολιασμένων (14%). Στους «κεντρώους», πάλι, καταγράφεται το μεγαλύτερο (39%), ενώ στους «δεξιούς» το δεύτερο μεγαλύτερο (27%). Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι μεταξύ των εμβολιασμένων οι «κεντρώοι» είναι, πάλι, εκείνοι στους οποίους καταγράφεται το μεγαλύτερο ποσοστό (39%), ακολουθούμενοι από τους «δεξιούς» (28%) και τους «αριστερούς» (26%). Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι για το «Κέντρο» και τη «Δεξιά» υπάρχει ένας διαμοιρασμός μεταξύ εμβολιασμένων και μη, ενώ για την «Αριστερά» η πλάστιγγα γέρνει σαφώς υπέρ του εμβολιασμού. Ενδιαφέρον είναι ακόμη ότι το 20% των μη εμβολιασμένων προκύπτει από τη δεξαμενή όσων θεωρούν χωρίς νόημα τη διάκριση «Αριστερά – Δεξιά».

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Αν λάβουμε υπόψη την εγγύτητα των ερωτώμενων προς συγκεκριμένες πολιτικές/ιδεολογικές έννοιες, μεταξύ άλλων διαπιστώνουμε μια φαινομενικά αντιφατική εικόνα, η οποία όμως συνδέεται με τα παραπάνω ευρήματα. Έτσι λοιπόν, οι έννοιες «πατριωτισμός» και «περιβαλλοντισμός» είναι εκείνες των οποίων οι υποστηρικτές δίνουν πολύ υψηλές τιμές τόσο μεταξύ των εμβολιασμένων (3η και 1η) όσο και των μη εμβολιασμένων (1η και 2η). Σε ό,τι αφορά τους πρώτους ο εμβολιασμός μοιάζει να κατανοείται και ως μία πράξη προστασίας της συλλογικότητας (βλ. «πατριωτισμός») και των θεμελιακών συνθηκών ύπαρξής μας  σε περίοδο ευρύτερης συνειδητοποίησης της κλιματικής κρίσης (βλ. «περιβαλλοντισμός»). Σε ό,τι αφορά τους δεύτερους ο «πατριωτισμός» συνδέεται έντονα με τη «δεξιά» αυτοτοποθέτηση (υψηλές τιμές σημειώνει μεταξύ των μη εμβολιασμένων και ο «εθνικισμός») η οποία είδαμε ότι είναι ισχυρή στους μη εμβολιασμένους, ενώ ο «περιβαλλοντισμός» φαίνεται να συνδέεται με τη δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη και την τεχνολογία, που περισσότερο από απάντηση στα προβλήματα και τις κρίσεις νοούνται ως παραγωγοί τους, θέση που εκφράζει ένα βιταλιστικό σκέλος του περιβαλλοντικού κινήματος.

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Περνώντας στην αποτίμηση της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, σε ό,τι αφορά το υγειονομικό σκέλος, μεταξύ των εμβολιασμένων πλειοψηφεί η αρνητική διάθεση: το 47% την κρίνει από «αρκετά» ως «πολύ επιτυχημένη», ενώ το 52% από «λίγο» ως «καθόλου επιτυχημένη». Στους μη εμβολιασμένους τα αντίστοιχα ποσοστά είναι στο 4% και στο 95%, δηλαδή υπάρχει μια συντριπτική, στα όρια της καθολικής, αρνητική αποτίμηση. Σε ό,τι αφορά το οικονομικό σκέλος της διαχείρισης, τα αντίστοιχα ποσοστά των εμβολιασμένων (47% και 54%) και των μη εμβολιασμένων (8% και 91%) είναι παρεμφερή.

WWW.ENAINSTITUTE.ORG/

Από τα παραπάνω, επομένως, συνάγεται ότι η απόφαση για εμβολιασμό ή μη εμβολιασμό διασταυρώνεται και με τη δυναμική των πολιτικών εξελίξεων, υπό τις εξής δύο έννοιες. Από τη μία, μεταξύ όσων έχουν εμβολιαστεί διαπιστώνεται η πλειοψηφική απόρριψη της κυβερνητικής διαχείρισης, αλλά με όρους που παραπέμπουν στους κεντρικοπολιτικούς συσχετισμούς. Από την άλλη, μεταξύ των μη εμβολιασμένων, η δυσπιστία απέναντι στον εμβολιασμό πλαισιώνεται από μια καθολική αμφισβήτηση της κυβερνητικής επίδοσης στη διαχείριση της πανδημίας. Αυτή η αμφισβήτηση φαίνεται να έχει δύο πτυχές. Αφενός μια αντικυβερνητική, δηλαδή μια εναντίωση στον τρόπο με τον οποίο η συγκεκριμένη κυβέρνηση έχει αποφασίσει να διαχειριστεί την πανδημία και την εμβολιαστική εκστρατεία. Αφετέρου μια ευρύτερη «αντι-συστημική» ή και «αντι-πολιτική», που σχετίζεται με διαχρονικότερες τάσεις/εκδηλώσεις κρίσης εμπιστοσύνης και κρίσης θεσμών.

Από το σύνολο των παραπάνω ευρημάτων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ρυθμός των νέων εμβολιασμών κρίνεται ως μη ικανοποιητικός από τους αρμόδιους φορείς, ενώ και η εμβολιαστική κάλυψη υπολείπεται του ευρωπαϊκού μ.ό. ή και των από την Πολιτεία επιδιωκόμενων στόχων, προκύπτουν τα εξής:

Η κυβερνητική στρατηγική, στη βάση μιας λογικής «προνομίων», «ποινών»/«αποκλεισμών» και ατομικής «υπευθυνότητας»/«ρίσκου», εκ του αποτελέσματος δεν έχει φανεί επαρκής. Και όχι μόνον αυτό, αλλά μοιάζει να υποδαυλίζει μια συμβολική διαίρεση μεταξύ εμβολιασμένου και μη εμβολιασμένου πληθυσμού –η οποία φαίνεται να επιχειρείται να συντηρηθεί και ως κεντρικοπολιτική πόλωση- που φαίνεται να παράγει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η πόλωση που προκαλείται δεν επιτρέπει την κατανόηση της ετερογένειας του πληθυσμού των μη εμβολιασμένων. Η δε προσέγγισή του, όχι ορθά, όπως φαίνεται από τα ευρήματα της έρευνας, ως ενιαίου και ομοιογενούς, διαμορφώνει και εξ αντανακλάσεως ευνοϊκό έδαφος για την επιδραστικότητα της ανορθολογικής αντιεμβολιαστικής προπαγάνδας. Η οποία, σύμφωνα και με πρόσφατη μελέτη για τα κοινωνικά  δίκτυα (Σμυρναίος, Παπαευαγγέλου, Τσιμπούκης, 2021), κυριαρχείται από ακροδεξιές και εν γένει αντιδημοκρατικές δυνάμεις.

Λαμβάνοντας αυτά υπόψη και σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, για την ενίσχυση του ρυθμού νέων εμβολιασμών και την αύξηση της εμβολιαστικής κάλυψης, χρειάζεται η έγκληση μέρους του μη εμβολιασμένου πληθυσμού, κάτι για το οποίο φαίνεται να απαιτείται άλλο μείγμα στην εκστρατεία πειθούς και σίγουρα όχι η λογική της παραίτησης «η Πολιτεία δεν έχει κάτι άλλο να κάνει»…

anatropinews.gr



from KAFENEIO-GR https://ift.tt/3mls82a
via IFTTT