Χάλασε ο Εβρος, χάλασε...

 Επιστροφή στην εφημερίδα. Μια νέα χρονιά για τους εκπαιδευτικούς. Για τα παιδιά που πρωτοξεκινάνε. Για φοιτητές/τριες που ανοίγουν τα φτερά τους. Με προσδοκίες να βιώσουν νέες εμπειρίες.

Επιστροφή σε τι. Σε ποια χώρα; Φοβάμαι πως... με έχει χτυπήσει ο ιός της αμνησίας. Που εξελίσσεται σε εγγενή παθογένεια. Εις άπασαν την χώραν. Η μνήμη επανέρχεται με την εικόνα του μαυρόγυπα. Σε κάποιο δρόμο στη Δαδιά. Που έγινε συνώνυμο της καταστροφής. Αλλά ποια καταστροφή; Το μυαλό μου κολλάει, σαν τον υπολογιστή μου που με εκνευρίζει όταν κάνει ώρες να ανοίξει τα αρχεία. Στο μεταξύ ξεχνώ τι εντολή του έδωσα.

Επιστροφή. Τι ζητάει αυτό το μαυροπούλι στον δρόμο; Στέκει απορημένο και κοιτάζει ολοτρόγυρα. Τι να σκέφτεται; Τι να σκέφτεται ένα πουλί μπροστά σε μια απέραντη, καμένη ράχη; Εκεί που το μαύρο του κάρβουνου πήρε τη θέση των δέντρων;

Επιστροφή. Η τηλεόραση βρήκε τον βηματισμό της. Δεν ήταν δύσκολο να συμβεί. Το ίδιο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο μύλος τους αλέθει κάποιον που έβαλε υποψηφιότητα για αρχηγός. Ολοι οι μύλοι το ίδιο κάνουν. Μονοιάζουν μπρος στον κοινό εχθρό. Βγάζουν το ίδιο αλεύρι, μαύρο ανακατεμένο με χολή. Αναστολή της ευπρέπειας. Αναζητώ τη λέξη στο λεξικό. Κάποιοι την έσβησαν με μπλάνκο.

Επιστροφή. Ο μαυρόγυπας κάνει αναστροφή, με κοιτάζει ίσα στα μάτια. Απελπισία. Πού είναι το σπίτι μου; Ισως αυτό λέει στη δική του γλώσσα, ήχοι χωρίς νόημα, που μπερδεύονται. Εχει χάσει τον τόπο του. Βοήθησέ με, ψιθυρίζει. Πώς να σε βοηθήσω, καψερέ; Αντε να γράψω δυο γκλίτσες γράμματα. Ποιος δίνει σημασία σ’ αυτά; Ξεχνάνε εύκολα οι άνθρωποι. Ξέχασαν ότι είναι πολίτες. Η αλήθεια τους, το κόμμα που γίνεται ευαγγέλιο.

Επιστροφή. Ο μαυρόγυπας κάνει περιστροφή. Χάζεψε. Βηματίζει νευρικά. Ανοίγει τα φτερά του και τα ξανακλείνει. Μια, δυο, τρεις φορές. Φαίνεται απελπισμένος. Μοιάζει να μοιρολογεί. Σκηνές βγαλμένες από σιωπηλούς θρήνους από μεγάλες συμφορές. Θυμάμαι τις γυναίκες που ξεμαλλιάζονταν όταν μοιρολογούσαν. Οταν έχαναν αγαπημένα πρόσωπα.

Δαδιά, Λευκίμμη. Μια απέραντη κορδέλα θλίψης αγκαλιάζει τους αγαπημένους τόπους. Αδειάστε τη Λευκίμμη, η εντολή. Αλαφιασμένοι οι κάτοικοι. Οπως τότε, στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Μια άλλη φωτιά σκόρπισε το χωριό. Σε καιρούς ταραγμένους.

Επιστροφή στον Εβρο. Τι να περιμένουμε; Αναρωτιούνται οι άνθρωποι. Το τηλέφωνο μπουκώνει από τον θυμό. Τα βάζουν με την αφέλειά τους. Που δίνουν πίστη στα μεγάλα λόγια.

Χάλασε ο Εβρος, χάλασε. Ο κρωγμός του μαυρόγυπα γίνεται επιτάφιος θρήνος για τον Εβρο. Οι εικόνες πρόκες στις πληγές. Αλλά και οργή για εκείνους που εμπαίζουν τη Θράκη. Για κάθε είδους φωτιές. Ο μαυρόγυπας γίνεται κωλοσούσα. Αμήχανη κίνηση της ουράς. Με κοιτάζει κατάματα. Αναζητήστε την ευθύνη στα απολεσθέντα.

Ευάγγελος Αυδίκος

efsyn.gr

from KAFENEIO-GR https://ift.tt/vAObV8D
via IFTTT