Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

10000 λόγοι για τους οποίους πρέπει να φωνάξουμε για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο!

Από το 2007 μέχρι και σήμερα η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει 9.982 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο! Αν η καταμέτρηση αρχίσει από το 1974 τότε θα πρέπει να μιλήσουμε για δεκάδες χιλιάδες παραβιάσεις που κόστισαν πολλές ανθρώπινες ζωές και πάρα πολλά δισεκατομμύρια . Δραχμές παλαιότερα, ευρώ τώρα! Όχι δεν υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ούτε μία άτυπη ή επίσημη Σύνοδος του NATO για να κάνουν έστω…
μία σύσταση στο κράτος μέλος της Συμμαχίας που λέγεται Τουρκία! Κανένας από τους ΓΓ του NATO δεν εξέφρασε ποτέ την συμπάθεια και την αλληλεγγύη του στην Ελλάδα που πληρώνει με αίμα και χρήμα την ατυχία της να έχει γείτονα το κράτος που λέγεται Τουρκία. Το οποίο ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος μόλις προχθές αποκάλεσε δημόσια “διεθνή τρομοκράτη”!

Ακόμη και οι ίδιοι οι Τούρκοι έχουν και παραδέχονται μέσω κάποιων ΜΜΕ το όργιο παραβιάσεων που γίνονται στο Αιγαίο.

Ο πίνακας είναι από τουρκική ιστοσελίδα.




Η ελληνική κοινή γνώμη τρόμαξε από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από τουρκιά F-16. Και αμέσως μετά θύμωσε από την προσωπική έστω έκφραση αλληλεγγύης του ΓΓ του  ΝΑΤΟ Γ.Στόλντεμπεργκ.Τέλος αναρωτήθηκε γιατί η Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εναέριο χώρο της . Γιατί δεν έχει το δικαίωμα αυτοάμυνας που οι ΗΠΑ αναγνώρισαν στην Τουρκία για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Το οποίο ακόμη κι αν δεχτούμε την τουρκική εκδοχή …παραβίασε για 17 δευτερόλεπτα τον τουρκικό εναέριο χώρο!

Στην Ελλάδα και στο Αιγαίο δεν έχουμε παραβιάσεις των…17 δευτερολέπτων! Έχουμε κανονικό πόλεμο με νεκρούς! Και αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα από το 1974 ενέργειες που με βάση τα όσα το ίδιο το NATO προβλέπει θεωρούνται επιθετικές πράξεις κατά κράτους μέλους της Συμμαχίας!
Ο κ. Στόλντεμπεργκ ,όπως και όλοι στο NATO, στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες γνωρίζουν πάρα πολύ καλά από την live  εικόνα που μεταδίδεται από τα ραντάρ σ΄ όλα τα στρατηγεία του NATO ότι:

•Το ελληνικό νησί που λέγεται Καστελόριζο και είναι το πιο νότιο κομμάτι των ευρωπαϊκών συνόρων, βρίσκεται διαρκώς περικυκλωμένο τα τελευταία χρόνια απο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη! Οι πιλότοι των οποίων καλούν οποιοδήποτε πολιτικό αεροσκάφος πετά στην περιοχή να απομακρυνθεί,γιατί …πετά όπως του λένε σε τουρκικό εναέριο χώρο!

•Οι Τούρκοι πιλότοι δεν παραβιάζουν για λίγα δευτερόλεπτα τον εναέριο χώρο αλλά πετούν όλο και συχνότερα σε χαμηλό ύψος πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά! Τι προβλέπει το NATO για τέτοιου είδους προκλήσεις; Μήπως κατάρριψη των “εισβολέων”;

•Είναι σύμφωνα πάντα με τα προβλεπόμενα από το NATO, εχθρική ενέργεια κατά χώρας μέλους της Συμμαχίας η αεροφωτογράφηση από πολεμικά αεροσκάφη στρατιωτικών εγκαταστάσεων ; Η Τουρκία όπως πολύ καλά γνωρίζουν στο NATO το κάνει συστηματικά εναντίον της Ελλάδας. Και σε μια τέτοια αποστολή στην Κρήτη οι Τούρκοι δολοφόνησαν τον Έλληνα πιλότο Κώστα Ηλιάκη. Η νατοϊκή …αλληλεγγύη ακόμη αναμένεται…

•Γνωρίζει το NATO ότι οι Τούρκοι πιλότοι οδηγουν συστηματικά την διαδικασία αναγνώρισης-αναχαίτισης στο Αιγαίο σε κανονική αερομαχία και εμπλοκή μ΄ ότι αυτό σημαίνει; Ξέρουν ότι τα περισσότερα τουρκικά μαχητικά εισέρχονται παράνομα στο Αιγαίο, οπλισμένα, αναγκάζοντας και τα ελληνικά μαχητικά να έχουν οπλισμό κατά τη διάρκεια των αναχαιτίσεων; Τι θα συμβεί αν ένας πύραυλος εκτοξευθεί;

•Δεν έχουν ενημερωθεί στο NATO ότι από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι και σήμερα έχουν καταγραφεί στο Αιγαίο 1633 παραβιάσεις  και 718 παραβάσεις του εθνικού εναέριου χώρου;

Όλα τα γνωρίζουν και στο NATO και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι παριστάνουν τους ανήξερους οφείλεται και στις δικές μας λάθος επιλογές. Που ξεκινούν από το 1974. Τότε που ξεκίνησε ο “πόλεμος στο Αιγαίο”.

Αμέσως μετά από τον Αττίλα στην Κύπρο και την απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του NATO η Τουρκία άρχισε τις παραβιάσεις, έχοντας την προστασία της Συμμαχίας! Η επιλογή της Ελλάδας ήταν να υπακούσει στις “συμβουλές” και στις “παραινέσεις” των “φίλων και συμμάχων” και να αντιμετωπίσει με …κατανόηση τις προκλήσεις που τελικά αποδείχτηκαν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο των Τούρκων για να βάλουν πόδι στο Αιγαίο.

Αυτό που προέκυψε από την επιλογή μας ήταν να μετράμε απλά τι γράφει …το κοντέρ των παραβιάσεων . Κάπως έτσι φθάσαμε στις δεκάδες χιλιάδες παραβιάσεις.

Μπορεί τώρα η Ελλάδα να κάνει κάτι για να αλλάξει αυτή την απαράδεκτη, επικίνδυνη και κοστοβόρα πραγματικότητα; Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να ζητήσει να αρχίσουμε τις καταρρίψεις με πυραύλους. Πρέπει όμως να κάνουμε τα πάντα για να “καταρριψουμε” την τουρκική πρακτική σε επίπεδο NATO και ΕΕ,όπου το ζήτημα της τουρκικής αλητείας -περί αυτού πρόκειται- που ζουμε στο Αιγαίο να σταματησει τώρα. Αν θέλουν ο κ.Στόλντεμπεργκ του NATO ,αλλά και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι μπορούν να “τραβήξουν” το αυτί του “χαϊδεμένου” τους παιδιού. Διαφορετικά είναι θέμα χρόνου να ανάψει φωτιά στο Αιγαίο που δύσκολα θα μπορέσει οποιοσδήποτε να την σβήσει. Και αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί εμείς να καταρρίψουμε τουρκικό αεροσκάφος. Υπάρχει και χειρότερο σενάριο. Η Τουρκία έχει αρχίσει να “παίζει” πολύ συχνά το σενάριο της…παρενόχλησης μαχητικών της αεροσκαφών από ελληνικά στο Αιγαίο! Με δεδομένος το θράσος που πάντα χαρακτήριζε την Άγκυρα δεν αποκλείεται έτσι όπως πάμε να δούμε και κατάρριψη που θα προκαλέσει η Τουρκία στο Αιγαίο ,επειδή ….παρενοχλείται όταν μας παραβιάζει!

Θα πρέπει όλοι ,αμερικανοί και ευρωπαίοι να καταλάβουν ότι αν δεν σφίξουν τα λουριά στην Άγκυρα, το επόμενο μεγάλο θέμα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ως πρόβλημα ασφάλειας στην νοτιοανατολική Μεσόγειο θα λέγεται Τουρκία. 

onalert.gr


from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1Iu7X4y
via IFTTT

Στενεύουν τα περιθώρια για τον Αλέξη Τσίπρα

Από τον «μαύρο Ιούλιο», όταν η κ. Μέρκελ τον έκλεισε σε ένα δωμάτιο και τον... έδερνε κυριολεκτικά, μέχρι και σήμερα, παρακολουθώ τη μετάλλαξη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και δεν γνωρίζω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω...

Και το καταγράφω όπως το νιώθω, ελπίζοντας να μην παρεξηγηθώ. Απλώς δεν γνωρίζω ακόμα αν πρέπει να λυπάμαι ή να χαίρομαι που ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί ότι είναι άλλο να ηγείσαι μιας χώρας και να έχεις την ευθύνη ενός ολόκληρου λαού, και εντελώς διαφορετικό να πετροβολείς από την ασφάλεια που σου προσφέρει ο χώρος της αντιπολίτευσης.

Θα μπορούσα να του πω «καλωσορίσατε, κύριε πρωθυπουργέ, στον κόσμο της πραγματικότητας». Από την άλλη, ενοχλεί αφάνταστα ότι ένας νέος άνθρωπος, που προέρχεται από την Αριστερά, υλοποιεί νεοφιλελεύθερες ιδέες που διαλύουν περισσότερο από πριν την ελληνική κοινωνία. Για να είμα­στε ακριβείς, το νέο Μνημόνιο, που επέ­βα­λαν οι δανειστές, της δίνει τη χαρι­στική βολή. Πραγματικά, με θλίβει.

Ο κ. Τσίπρας έκανε λάθη ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος που μάζεψε στους κόλπους του κάθε καρυδιάς καρύδι:

• Από τη μία είναι το πολύ κακό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που δεν άντεξε να χάνει τα άνευ προηγουμένου προνόμια που του πρόσφερε στα χρόνια της εξουσίας το Κίνημα και το εγκατέλειψε. Πρόκειται για συμφεροντολόγους που δεν ενδιαφέρονται για το σύνολο.

• Από την άλλη, οι κάθε λογής αναρχικοί και αντιεξουσιαστές που αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι έγιναν κυβέρνηση και πρέπει να βάλουν στο χρονοντούλαπο ιδέες και ιδανικά, διότι η εξουσία είναι -έτσι απλά θα το πω- άλλο πράγμα. Φοβάμαι πως θα αποδειχθούν ωρολογιακή βόμβα για τον κ. Τσίπρα.

Βεβαίως, με τους παραπάνω συνυπάρχουν και οι «συνετοί», όπως ο κ. Σταθάκης και ο κ. Δραγασάκης, που πρέπει να αναρωτήθηκαν πολλές φορές «τι γυρεύουμε εμείς μ’ αυτούς;»... Αλλά είναι και το λεγόμενο «πατριωτικό κομμάτι», που μοιράζεται θέσεις οι οποίες είναι ανάθεμα για τους υπόλοιπους.

Οταν έγινε πρωθυπουργός επέμενε να σκέφτεται σαν ριζοσπαστική αντιπολίτευση, αν και τον πρώτο μήνα ενστερνίστηκε τις ιδέες των κ. Δραγασάκη και Σταθάκη, χωρίς όμως να τολμήσει να το παραδεχθεί. Ετσι έχασε πέντε μήνες μέχρι τον «μαύρο Ιούλιο» και μαζί του έχασε και η χώρα.

Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, η Ελλάδα οδηγείται ολοταχώς σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας -όπως απαίτησε ο Γερμανός Σόιμπλε-, διότι καταλαβαίνει και ο ίδιος πως η σωτηρία της προέχει από κάθε κομματικό ή άλλο προσωπικό συμφέρον. Διαφορετικά γνωρίζει πως όλοι μαζί οι πολιτικοί θα μας φορτώσουν τους φρικτούς εγκληματίες της Χ.Α.

ΕΘΝΟΣ



from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1Q7CDPr
via IFTTT

S-400 στη Συρία! Δείτε πως και γιατί αλλάζουν τα δεδομένα! Ποιες περιοχές καλύπτουν

Μόλις 48 ώρες μετά από την κατάρριψη του ρωσικού SU-24, η Μόσχα έστειλε και ανέπτυξε στη Συρία τους S-400. Αυτό είναι το πρώτο που εντυπωσιάζει,αλλά όχι το κυρίαρχο. 
Ο χάρτης με τις περιοχές που  καλύπτει η “ομπρέλα” του πιο σύγχρονου αντιαεροπορικού-αντιπυραυλικού συστήματος των Ρώσων είναι αυτό που εντυπωσιάζει....


Σύμφωνα με τον χάρτη οι S-400 καλύπτουν τη Συρία , μεγάλη έκταση της Τουρκίας και την Κύπρο!

Οι S-400 μπορούν να εγκλωβίζουν 100 διαφορετικούς στόχους στον αέρα και να “εμπλέκονται” με έξι ταυτόχρονα ανά πάσα στιγμή.

Η παρουσία των S-400 στην περιοχή έχει οδηγήσει ήδη στην καθήλωση της τουρκικής αεροπορίας! Και οι ΗΠΑ προβληματίζονται από την επιχειρησιακή τους εμπλοκή αν και ίσως να το θεωρήσουν μια καλή ευκαιρία για να “δοκιμάσουν” το σύστημα εν λειτουργία.

Όπως και να ΄χει η παρουσία των ρωσικών S-400 στην περιοχή αλλάζει δεδομένα και θα κρατήσει την τουρκική αεροπορία μακρυά από τη Συρία για πολύ καιρό. Μέχρι τουλάχιστον Ερντογάν-Νταβούτογλου να ζητήσουν ένα μεγάλο όσο και ταπεινωτικό συγγνώμη από τη Ρωσία.


from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1NkD6gp
via IFTTT

Ακούστε τις βρισιές των Ελλήνων πιλότων στις αερομαχίες με τους Τούρκους (vid)

Με την αδρεναλίνη στα ύψη και πολλά «γαλλικά» οι Έλληνες πιλότοι ρίχνονται στην μάχη των αναχαιτίσεων κατά των τουρκικών παραβιάσεων.
Πάνω από το Αιγαίο γίνεται καθημερινά πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων πιλότων.
Με τα νεύρα τεντωμένα και την πίεση να χτυπά κόκκινο, οι Έλληνες πιλότοι ξεχνούν τους ...
καλούς τρόπους και κυνηγούν Τούρκους με πολλές βρισιές.

Ενδεικτικές είναι οι εκφράσεις: «Θα τον ξεσκίσω τον μπινέ», «Θα σε φτιάξω καλά τώρα κ@@@ιόλη» και «γ@μ@ τον κωλότουρκο».
Στα παρακάτω βίντεο θα δείτε τις συνομιλίες των Ελλήνων πιλότων μέσα από την καμπίνα των μαχητικών αεροσκαφών.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ:




from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1IitrXq
via IFTTT

Η «φαρμακερή» ατάκα Τσίπρα σε Νταβούτογλου


Στον τούρκο πρωθυπουργό, Αχμέτ Νταβούτογλου, απευθύνθηκε κατά τη διάρκεια της Συνόδου ΕΕ-Τουρκίας, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για το ζήτημα των προσφυγικών ροών και τις παραβιάσεις από τουρκικά αεροσκάφη στο Αιγαίο.
«Ευτυχώς…


οι πιλότοι μας δεν είναι τόσο νευρικοί όσο οι δικοί σας απέναντι στους Ρώσους», ανέφερε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον Αχμέτ Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια της Συνόδου.
«Είναι ανόητο και αδιανόητο αυτό που συμβαίνει στο Αιγαίο. Ξοδεύουμε δισ. για εξοπλισμούς, εσείς για να παραβιάζετε, εμείς για να σας αναχαιτίζουμε. Έχουμε τα πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα στον αέρα και από κάτω δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τους διακινητές που πνίγουν αθώους ανθρώπους στο Αιγαίο», ανέφερε ο πρωθυπουργός.


from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1OyGNxY
via IFTTT

Το κάτι σαν πόλεμος, από αυτοκρατορίσκους, δικτατορίσκους και μια αδύναμη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη!...

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Θα ξεκινήσει παγκόσμιος πόλεμος από την Ουκρανία; Με ρώταγες! Όχι, ήταν η απάντησή μου. Μήπως όμως ξεκινήσει από την Συρία; Επανέρχεσαι!  Όχι, με την έννοια του Πρώτου ή του Δεύτερου Παγκόσμιου, ή με εκείνη της «πυρηνικής Αποκάλυψης» ενός Τρίτου για να γίνει ο Τέταρτος με σφενδόνες, αλλά με εκείνη του «κάτι σαν πόλεμος», που κατά τη γνώμη μου είναι η πιο διαστροφική εκδοχή της πολιτικής με άλλα μέσα.   
Αν διψάς για πολύ αίμα, μια και υπάρχει πρόβλημα με το σπέρμα, δεν θα σε ικανοποιήσω. Η γνώση μου στη διεθνή πολιτική δεν με οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Εγώ βλέπω να ξεκινά από το ευρύτερο μέτωπο της Συρίας και του Ιράκ μια νέα μορφή πολεμικής αναμέτρησης μεταξύ αυτοκρατορίσκων, δικτατορίσκων, μιας διαρκώς πιο απρόθυμης να διεξάγει κανονικό πόλεμο υπερδύναμης και απελπισμένων .......
ισλαμιστών που δεν έχουν και δεν ξέρουν πλέον πού να σταθούν και πώς να ζήσουν!
Και τι είναι αυτό που δεν θα προσφέρει στον άρρωστο ψυχικώς και διεστραμμένο διανοητικώς συμπολίτη μας τη χαρά ενός Τρίτου Παγκόσμιου πόλεμου; Η ίδια η τεχνολογία του πολέμου, η οποία εκμηδενίζει πλέον την αξία του στρατιώτη, όπως και εκείνη του μοντέρνου στρατηγού της νεωτερικότητας. Και μην φανταστείς πως αναφέρομαι αποκλειστικά στο πυρηνικό οπλοστάσιο! Αυτό συνδέεται και σε κάποιο βαθμό ξεπερνιέται από την ηλεκτρονική τεχνολογία και την σύγχρονη εφαρμοσμένη φυσική και βιοτεχνολογία. Η εποχή όπου το μέταλλο διαπερνούσε τη σάρκα και η δύναμη των εκρηκτικών κατέστρεφε οργανική και ανόργανη ύλη έχει παρέλθει ως πολεμικό μοντέλο στην μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων αναμέτρηση. Ήδη μια καλή σφεντόνα ισοδυναμεί με ένα Καλάσνικοφ υπό το πρίσμα των πραγματικών δυνατοτήτων ενός μεταμοντέρνου και μεταβιομηχανικού στρατού, ο οποίος συνυπάρχει σε αυτή την φάση της ιστορίας με τον παραδοσιακό στρατό, της παραδοσιακής πολεμικής τεχνολογίας και μάλιστα στο ίδιο εθνικό πλαίσιο ή σε εκείνο του ΝΑΤΟ.
Πρόκειται για την συνύπαρξη νέων τεχνολογιών πολέμου με παλαιές, όπου οι πρώτες ακυρώνουν την σημασία των δεύτερων με όρους τελικής νίκης. Τέτοιες τεχνολογίες διαθέτουν οι σημερινές μεγάλες δυνάμεις, ενώ κάμποσες άλλες μικρότερες, περιφερειακές δυνάμεις, προσπαθούν να τις αποκτήσουν και μέχρι τότε ακολουθούν εναλλακτικούς δρόμους στην ανάπτυξη των κλασικών όπλων στο πλαίσιο της θεωρίας αποτροπής. Αντίθετα οι μεγάλες δυνάμεις αναπτύσσουν γοργά το δόγμα του μη-παγκόσμιου πολέμου, που δεν στηρίζεται στην πυρηνική απειλή, αλλά στην τεχνολογική ακύρωση αυτής της απειλής.  
Και τότε γιατί η συμβολική αναπαράσταση του πολέμου δεν μοιάζει να μεταβάλλεται; Γιατί παλαιά και νέα ΜΜΕ αναπαριστούν την απειλή για παγκόσμια σύρραξη με όρους ψυχρού πολέμου ή όρους Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου; Επειδή στην πρώτη περίπτωση κυριαρχεί η διαμόρφωση ενός κοινωνικού συναισθήματος (social mood), το οποίο αναπαράγει απολύτως ψευδώς πολιτικές κατηγορίες που δεν υφίστανται σήμερα, αλλά εξυπηρετούν στην διαμόρφωση εθνικιστικών ή ιδεολογικών φαντασιώσεων - και πωλήσεων - και στην μαζικοποίηση στη βάση ενός διπόλου ηγεμονίας που έχει εδώ και μια γενιά καταρρεύσει. Ενώ στην δεύτερη περίπτωση, η τάση για αναρχοποίηση του παγκόσμιου συστήματος ασφαλείας, εξαιτίας της αδυναμίας των ΗΠΑ να επιτελέσουν τον στρατιωτικό (παγκόσμιο-αστυνομικό στην ουσία) ρόλο που οι νεοφιλελεύθεροι οραματίζονταν για την ολοκλήρωση του σχεδίου τους για παγκόσμια διακυβέρνηση, προσομοιάζεται με τις συνθήκες που οδήγησαν αυτοκρατορικές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην γενικευμένη σύγκρουση του Πρώτου Παγκοσμίου και στην αναστροφή του πρώτου ολοκληρωμένου εγχειρήματος για παγκοσμιοποίηση.
Το «κάτι σαν πόλεμος» που ουσιαστικά ξεκινά από την εμπλοκή όλων των μεγάλων δυνάμεων, αλλά και των περισσότερων περιφερειακών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, συμπίπτει με μιλιταριστικούς και στρατηγικούς όρους με την γενικότερη οικονομική, ηγεμονική και κοινωνική μετάβαση από την ύστερη περίοδο της νεωτερικότητας σε ένα μετανεωτερικό, μεταβιομηχανικό και μεταμοντέρνο κόσμο, όπου ο πόλεμος ως παγκόσμια απειλή δεν θα αποτελεί εξαίρεση και διακοπή ειρηνικών περιόδων για την ανθρωπότητα, αλλά τον κανόνα. Θα ζούμε πλέον διαρκώς και σχεδόν παντού στον κόσμο υπό το φάσμα του πολέμου – σαν να πραγματοποιείται παγκόσμιος πόλεμος – με το φαινόμενο της τρομοκρατίας να αλλάζει εντελώς μορφή σε σχέση με εκείνο την αυγή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η τρομοκρατία δεν θα αποτελεί πλέον αφορμή πολέμου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, αλλά αφορμή για συνεργασία των μεγάλων δυνάμεων σε επιχειρήσεις οι οποίες θα προκαλούν κατά την εξέλιξή τους ήπιες ή έντονες ρήξεις σε αυτή καθεαυτή τη συνεργασία, με αποτέλεσμα το σύγχρονο πολιτικό αφήγημα της ειρήνης και συνεργασίας να μεταμορφώνεται διαρκώς σε αφήγημα προστριβής και πολέμου. Αυτό, αγαπητέ αναγνώστη, είναι το κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό μοντέλο στην ανάπτυξη των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών, αυτό γίνεται και το κυρίαρχο μοντέλο που αφορά στη σύγχρονη γεωπολιτική διάσταση.   
Το «κάτι σαν πόλεμος» ξεκινά από την Συρία που αποτελεί ένα συνονθύλευμα διαφορετικών λαών, πολιτισμών και θρησκειών, επειδή στο σημείο αυτό του κόσμου εμπλέκονται όλων των ειδών τα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και των πλέον φιλόδοξων περιφερειακών δυνάμεων. Η Συρία δίχως την αυταρχική εξουσία των Άσαντ ήταν βέβαιο ότι θα μετατρεπόταν στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας διένεξης χωρίς ορατή πολιτική λύση, εάν ευθύς εξ αρχής ο Μπασάρ Αλ Άσαντ δεν ενδιαφερόταν ο ίδιος για τον εκδημοκρατισμό της χώρας του.
Η αποσταθεροποίηση του Ιράκ από τις ΗΠΑ και την Δυτική Συμμαχία αντί να οδηγήσει τον Μπασάρ Αλ Άσαντ στο να καταλάβει πως το μόνο του όπλο είναι ο εκδημοκρατισμός και η ενίσχυση πολλών αποκλεισμένων μειονοτήτων στην χώρα του, τον οδήγησε στο αντίθετο μάλλον συμπέρασμα. Ποιος φταίει γι’ αυτό πλην του ιδίου; Τόσο οι ΗΠΑ και αρκετές άλλες από τις Δυτικές Δυνάμεις, όσο και η Ρωσία, αλλά παραδόξως και η ίδια η τουρκική ηγεσία. Όλοι κατ’ αρχήν έσπευσαν να στηρίξουν ένα απολυταρχικό καθεστώς, το οποίο στη συνέχεια όλοι φρόντισαν να υπονομεύσουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Εάν δεν είχε αποσταθεροποιηθεί το Ιράκ και οι σουνίτες του Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχαν εκδιωχθεί από την Βαγδάτη και τα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας για να γίνουν οπλαρχηγοί του για λόγους πολιτικής και μόνον, αποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους και δεν έσπευδαν υπογείως όλοι οι αντίπαλοι του Άσαντ στον αραβικό κόσμο και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και κάποιων άλλων Δυτικών να τους ενισχύσουν με χρήμα και πολεμικό υλικό, είναι βέβαιο ότι αυτή την στιγμή τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων και ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων δεν θα γίνονταν μαλλιά-κουβάρια στην περιοχή.
Ο απαραίτητος εκδημοκρατισμός της Συρίας για να αποφευχθεί η διάλυσή της δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιβληθεί απ’ έξω. Έπρεπε να δρομολογηθεί εγκαίρως από τον ίδιο τον Άσαντ, ο οποίος εθελοτυφλώντας ακολούθησε μία κοντόφθαλμη πολιτική για να διατηρηθούν αλώβητα τα προνόμια της κλίκας που τον στηρίζει στην εξουσία. Τώρα είναι αργά και υπάρχει ο κίνδυνος ολόκληρη η Εγγύς Ανατολή να μετατραπεί σε πεδίο εχθροπραξιών χωρίς τέλος, στο πλαίσιο ενός ακήρυχτου παγκόσμιου «κάτι σαν πολέμου», μέχρις ότου το μετανεωτερικό φαινόμενο αποκτήσει και γεωστρατηγική βάση με την δημιουργία μίας νέας αμυντικής συμμαχίας στο σύγχρονο πρότυπο του ΝΑΤΟ, που κατ’ αρχήν θα συμπεριλαμβάνει και την Ρωσία.
Ο Άσαντ και το μικρό του «βασίλειο» δεν έχουν μέλλον, το εμπόλεμο παρόν, ωστόσο, σε αυτήν την περιοχή του πλανήτη είναι που θα διαμορφώσει τις συνθήκες που ο «κάτι σαν πόλεμος» θα κρατήσει για πολύ ή λίγο. Και αυτό θα εξαρτηθεί από την απόφαση Δυτικών και Ρώσων να προχωρήσουν σε μία στενότερη αμυντική συνεργασία, δομώντας ένα νέο Σύμφωνο πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας στο πρότυπο του ΝΑΤΟ και με την προοπτική σύντομα και σε ένα επόμενο στάδιο να ενταχθεί η Κίνα και οι άλλες μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις που αναπτύσσονται στην Ασία σε αυτό.
Η πρόσφατη ένταση στις ρωσο-τουρκικές σχέσεις με την κατάρριψη από τουρκικής πλευράς του ρωσικού βομβαρδιστικού στην τουρκοσυριακή μεθόριο είναι ένα συμβάν που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να διαμορφώσει γεγονότα είτε μεγάλης χρονικής επέκτασης του «κάτι σαν πόλεμος», είτε στο πλαίσιο αυτού να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για μια Μεγάλη Συμμαχία μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων που συγκροτούν τους σύγχρονους πόλους ηγεμονίας στον κόσμο μας. Το τελευταίο είναι μία υπόθεση ειρήνης που θα ολοκληρώνει το «κάτι σαν πόλεμος» σχετικά σύντομα. Αντίθετα, αν αυτό δεν αποτελέσει την άμεση προτεραιότητα ΝΑΤΟ και ρωσικής ηγεσίας, το «κάτι σαν πόλεμος» θα επιφέρει δραματική πολιτική αλλαγή σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον φασισμό πλέον - με τους αποτρελαμένους μισανθρώπους του σε Ανατολή και Δύση - και τον μιλιταρισμό να αντικαθιστούν παντού το Δημοκρατικό Κράτος Ευημερίας και Δικαίου, όπως και την κουλτούρα του φιλελευθέρου σοσιαλισμού!  


from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1Sqt3Xd
via IFTTT

Ας δώσουν στην δημοσιότητα τα πρακτικά της σύσκεψης…

Τον Μάιο του 2012 τα πρακτικά των συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών είχαν δοθεί στην δημοσιότητα και ο λαός είχε την δυνατότητα να κρίνει τους ηγέτες του για την οξυδέρκεια, την διορατικότητα και προπαντός για την ειλικρίνεια και την αίσθηση ευθύνης που διαθέτουν. Εκείνος ο Μάης ήρθε μετά το ταραγμένο 2011 και ήδη βρισκόταν σε εξέλιξη το πολιτικό έργο για την χειραγώγηση των αντιστάσεων στην κοινωνία και για την ενσωμάτωσή της σε ένα καθεστώς πειθαρχίας και αμελητέας αμφισβήτησης στην λιτότητα καθώς και σε ένα πελατειακό κράτος, που έμελλε να αναγεννηθεί για να ηγηθεί στην χώρα και να ανταποκριθεί στις ανάγκες της πολύχρονης δανειακής εξάρτησης, μέχρι τουλάχιστον τα μέσα αυτού του αιώνα.
Έτσι, η περίοδος 2011-2012 έβαλε τις νέες βάσεις όχι μόνο για την μετάβαση προς την εδραίωση της οικονομικής ανισότητας και της κοινωνικής αδικίας στην χώρα μας, αλλά και προς την......
παράλληλη απομάκρυνση από τις αξίες της δημοκρατίας, της συμμετοχής στα κοινά και εντέλει της ίδιας της πολιτικής. Αυτά που άρχισαν να συμβαίνουν σαν «πολιτική κανονικότητα» από τότε και ειδικά από πέρυσι τέτοια εποχή μέχρι τη σημερινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών δεν είναι παρά το επιστέγασμα στο success story των δανειστών να ελέγχουν απόλυτα το πολιτικό σύστημα της χώρας, με αντάλλαγμα την διακριτική στήριξη στις παρασιτικές δομές που το χαρακτηρίζουν, αρκεί να προωθούνται τα δικά τους οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.
Το μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής με άνω του 80 τοις εκατό φόρους και κάτω από 20 τοις εκατό περικοπές κρατικών δαπανών φωτογραφίζει, στο σχέδιο του προϋπολογισμού, αυτήν την «κρυφή συμφωνία» δανειστών και κυβερνώντων, που δεν υπολογίζει το ανεπανόρθωτο κόστος που προκαλεί στην οικονομία και την κοινωνία της χώρας, αλλά βασικά προασπίζει τα αμοιβαία συμφέροντα κέρδους, εξουσίας και επιρροής. Οι δανειστές αφού πήραν και τον έλεγχο των τραπεζών, συνειδητοποίησαν ότι αν στο εξής επιτρέπουν στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση το κόστος να διατηρεί μια κρίσιμη εκλογική μάζα από διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, ευνοούμενους δημοσίους υπαλλήλους και ηχηρά σιωπηλούς δημοσιογράφους θα μπορούν να ασκούν τον απαραίτητο έλεγχο, έτσι ώστε να υφαρπάξουν την περιουσία των πολιτών και του κράτους.
Αυτή η κατά κράτος υπεροχή των ξένων δεν είναι νομοτέλεια αλλά καρπός του ελληνικού σάπιου πολιτικού συστήματος. Η εξισορρόπηση των ελληνικών συμφερόντων μπορεί να ξεκινήσει μόνο με ριζικά διαφορετικές πολιτικές και ηγεσίες.
Η απομυθοποίηση της αριστεράς ως παράγοντας διεξόδου ήταν το τελικό στάδιο στο σχέδιο της απαξίωσης της αντιπροσωπευτικής αστικής δημοκρατίας. Η πλατιά λαϊκή μάζα έχει ήδη την πεποίθηση ότι δεν εκπροσωπείται και το απέδειξε με τα πρωτόγνωρα ποσοστά αποχής στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Επιπλέον, ο παραγκωνισμός του κοινοβουλείου ολοκληρώθηκε τους τελευταίους μήνες. Τα πραγματικά όργανα αποφάσεων παγιώθηκαν στις Βρυξέλλες και τα προσχέδια των αποφάσεων καταρτίζονται όχι στη Βουλή, αλλά στο Χϊλτον. Οι συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών δεν αντιπροσωπεύουν παρά τις προσπάθειες συντονισμού του πελατειακού πολιτικού συστήματος να συνεχίσει να επιβιώνει και να κερδίζει, παρά τις μισάνθρωπες κοινωνικές συνθήκες στέρησης και εξάρτησης που το περιβάλλουν. Μια νέα αρχή, με «πρώτο πιάτο» το ΕΣΠΑ, χρειάζεται και αυτή την «συναίνεσή» της.
Σε αυτό το πλαίσιο, ήταν φυσικό να μην δοθούν τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου. Εκεί ο άγρια φορολογούμενος πολίτης θα έβλεπε την γύμνια των επιχειρημάτων και θα αποκαλύπτονταν στα μάτια του οι ανεπάρκειες εκείνων που αξιώνουν ότι είναι εκφραστές των λαϊκών συμφερόντων. Παρότι σε κείνην την σύσκεψη ο πολυπόθητος «συντονισμός» δεν έγινε δυνατός, τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και οι δανειστές πιέζουν άμεσα για διεύρυνση-προσαρμογή της διακυβέρνησης, τέτοια, που να εξασφαλίσει ευρύτερα την ομαλή εφαρμογή των ήδη ψηφισμένων στην πράξη. Με άλλα λόγια, για το πως, αυτά που ήδη υπερψηφίστηκαν από κοινού, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, θα εφαρμοστούν στην πράξη, από δω και πέρα, πάλι από κοινού και χωρίς μάταιες και χρονοβόρες εκλογικές διαδικασίες.
Και σε αυτό το πλαίσιο πόσο ειρωνικό ακούγεται τελικά να απαξιώνεται μια πιθανή συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και Ένωσης Κεντρώων, όταν ο Τσίπρας έχει ήδη «τρολάρει» κάθε έννοια πολιτικής συνέπειας, αξιοπιστίας και προοδευτικής διεξόδου. Άραγε, σε τι πιο πολύ ο Λεβέντης θα μπορούσε να βλάψει την πολιτική; Και πόσο αυθαίρετο επίσης να εκλαμβάνεται η όποια σύμπραξή τους στα σοβαρά, λες και πράγματι αυτή να εξαρτιέται από τα εννιά ή τα πέντε σημεία από αυτά που θέτει ο Λεβέντης. Και εν πάσει περιπτώσει, αν οι πολιτικοί αρχηγοί είναι ειλικρινείς στις προθέσεις τους και υπεύθυνοι απέναντι στο σύνολο της κοινωνίας και εμείς οι καχύποπτοι πολίτες τους αδικούμε, ας δώσουν στην δημοσιότητα αυτά που σήμερα θα συζητήσουν, όπως και εκείνα που συζήτησαν στις 6 Ιουλίου. Και τότε, αν τους έχουμε παρεξηγήσει και συκοφαντήσει να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Δ. Τρικεριώτης,


from ΚΑΦΕΝΕΙΟ http://ift.tt/1l0s6dw
via IFTTT